บทที่ 18 ผมไม่ยอมให้คุณไปทำงานอดิเรกหรอก
ก๊อกๆๆ
พนักงานสาวคนหนึ่งเคาะกระจกห้องทำงานของอินทิรา ก่อนจะเปิดเข้าไปพร้อมรอยยิ้มกว้าง
“แมวกลับก่อนนะคะพี่ป่าน”
“จ้ะ ขับรถดี ๆ นะแมว”
“ค่ะ แล้วพี่ป่านยังไม่กลับเหรอคะ” หญิงสาวถามเพราะเห็นว่าพนักงานคนอื่น ๆ ในแผนกกลับกันหมดแล้ว
“หยุดไปหลายวันก็ต้องเคลียร์งานให้เสร็จ แต่ก็เหลืออีกไม่เยอะแล้วจ้ะ อีกสักพักก็จะน่าจะเสร็จ” อินทิราตอบหลังจากมองนาฬิกาบนข้อมือกับงานที่ยังค้างอยู่บนโต๊ะ
“มีอะไรให้แมวช่วยไหมคะ แมวอยู่เป็นเพื่อนพี่ป่านได้นะ”
“ไม่ต้องหรอกจ้ะ มีแต่พวกเอกสารตรวจทานเท่านั้น ขอบใจมากนะแมว”
“ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับของฝากนะคะพี่ป่าน งั้นแมวไปก่อนนะ” หญิงสาวบอกลาพร้อมโบกมือ
“จ้ะ โชคดีนะ” อินทิราโบกมือให้หญิงสาวรุ่นน้องในแผนกพร้อมรอยยิ้ม
เกือบหนึ่งทุ่มงานทุกอย่างบนโต๊ะก็เสร็จเรียบร้อย อินทิราทยอยนำแฟ้มไปแจกจ่ายตามโต๊ะของลูกน้องในแผนกจนหม
