บทที่ 25 วิธีเอาคืนที่คุ้มแสนคุ้ม
“นอนต่อเถอะ ไหน ๆ ก็อยู่ที่เวียดนามแล้วนี่” แขนแข็งแรงเหนี่ยวรั้งหญิงสาวที่นั่งคอตกให้เอนลงมา
“ปล่อยฉัน!” อินทิราสะบัดตัวหนี แล้วทุบเขาไม่ยั้ง “เพราะคุณคนเดียว ฉันถึงต้องโกหกพ่อ” เธอไม่ได้อยากมาจบลงแบบนี้เลยสักนิด อุตส่าห์รีบเดินไปหาแท็กซี่เมื่อจบจากงานเลี้ยง แต่แท็กซี่เจ้ากรรมก็ดันไม่มีสักคัน ในที่สุดก็ถูกเขาคว้าตัวขึ้นรถมาจนได้
“โอ๊ย ๆ ผมเจ็บนะคุณ” ยัสซันออกแรงเหนี่ยวหญิงสาวที่รัวกำปั้นใส่ตนให้ล้มลง แล้วรีบขยับกายขึ้นทาบบนร่างระหง
“ลงไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้ ลงไปสิ” หญิงสาวพยายามออกแรงดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของเขา “มันหนัก ฉันหายใจไม่ออก”
ชายหนุ่มไม่ทำตาม รู้ว่าเธอแค่อ้างเพื่อให้เขาปล่อย เพราะเขาไม่ได้ทิ้งแรงไปที่เธอทั้งหมด แต่อาการดิ้นหนีของเธอมันปลุกเร้าอารมณ์ของเขาให้ตื่นตัวอีกครั้ง เขาจึงไม่รอช้าที่จะโน้มหน้าลงไปหา ปลุกเร้าอารมณ์ของเธอให้ตื่นตัว
