บทที่ 13 ความริษยาของผู้ชาย
ชินวุฒิยิ้มกว้างเมื่อเพื่อนรักเห็นด้วย เลิกสนใจอาหารที่ยังเหลือมากกว่าครึ่งจาน ต่อสายหาอินทิราด้วยความคิดถึง
“สวัสดีครับพี่ป่าน ปอคิดถึงพี่ป่านจังเลยครับ เย็นนี้ปอไปหานะครับ”
เพื่อน ๆ ที่นั่งร่วมวงอยู่กับชินวุฒิ ถึงกับทำท่าเบะปากออกมาด้วยความหมั่นไส้ เมื่อเห็นเพื่อนรักจอมซ่ากลายเป็นลูกแมวขี้อ้อน
“จริงเหรอครับ แล้วพี่ป่านเป็นอะไรมากไหมครับ.. ถ้าอย่างนั้นเรียนเสร็จแล้วปอไปหานะครับ พี่ป่านอยากกินอะไรไหมครับ ปอจะได้ซื้อเข้าไป.. ได้ครับ นอนพักเยอะ ๆ นะครับพี่ป่าน.. งั้นแค่นี้นะครับ ปอรักพี่ป่านนะครับ ครับผม”
“อยากจะอ้วกว่ะ” คฑาทำท่าจะขย้อนออกมา
“ข้าไม่เรียนแล้วนะ พี่ป่านเขาไม่สบาย ข้าจะไปเยี่ยมเขา” บอกกับเพื่อน ๆ แล้วคว้าสมุดที่วางไว้บนโต๊ะขึ้นมา
“แกเพิ่งบอกกับพี่ป่านว่าให้นอนพัก แล้วแกก็จะไปกวนเวลาพักผ่อนพี่เขาเนี่ยนะไอ้ปอ” นิภาพรเตือนเพื่อนรัก “ฉันว่าแกเข
