และก็เกือบจะสิบนาทีตามที่ชายหนุ่มขีดเส้นตายไว้ หญิงสาววิ่งกระหืดกระหอบลงมา เนื่องจากว่าเธอไม่ต้องการให้เขาขึ้นไปวุ่นวายข้างบนอีก และที่สำคัญเธอก็จำเป็นต้องแจ้งหัวหน้างานก่อนที่จะลงมาพบเขาด้วย เนื่องจากเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของเธอ
“คุณมีอะไรก็ว่ามา เพราะป่านขอหัวหน้าไว้แค่สามสิบนาที” ปานชีวากล่าวเสียงเข้ม แต่เธอกลับไม่กล้าแม้แต่มองหน้าชายหนุ่ม
“ออกเลยดีมั้ย ผมเลี้ยงคุณได้นะ” ตุลย์กล่าวอย่างไม่ยี่หระ
“พ่อบุญทุ่มซะจริง อย่าเลยค่ะ พูดธุระของคุณมาดีกว่า” ปานชีวารู้สึกหมั่นไส้คำพูดของเขามาก แต่เธอก็ได้แค่กัดเขาไปเท่านั้น
“เรามาคบกันดีมั้ย ผมรู้สึกว่าผมชอบคุณ” และเมื่อหญิงสาวบอกให้พูดตรงๆ ชายหนุ่มก็ไม่อ้อมค้อมแต่อย่างใด เขารีบบอกเธอทันที
“คุณจะบ้าหรือไง เราก็แค่พลาด คุณไม่จำเป็นต้องมาลองคบกันหรอกนะ” ปานชีวารีบปฏิเสธข้อเสนอของเขาทันที เพราะถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกพอใจในตัวเขา แต่เธอก็ไม่อยากใ
