Hanggang sa maka-uwi sila sa bahay ay nanatiling walang imik si Cecilia, pagkadating na pagkadating nila ay agad itong dumeretso sa silid nila. Hindi umalis at nagkulong lang sa kwarto. Ni hindi pa rin siya magawang kausapin, ni ayaw din nitong kumilos o ang magawang galawin ang pagkain niya. Kaya hindi mapigilan ni Agos ang mag-alala.
"Love, kumain ka na. kahit konting subo lang please?"
Iginaya niya ang kutsara sa bibig nito pero wala pa ding imik si kathryn Cecilia.
"Cill, please pinag-aalala mo ‘ko"
Sa tuwing kakausapin niya ito hindi ito sumasagot at nanatili lang na tahimik
Sa mga gabi wala siyang naririnig kundi ang mga iyak nito. Hinahayaan niya lang si Cecilia pero hindi niya iniiwan ang tabi nito.
Sa umaga maaga pa rin itong gigising na tila hindi man lang naging misera
