สิบห้านาทีต่อมาผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องน้ำชั้นล่างเสร็จ พอเปิดประตูห้องน้ำออกมาถึงกับผงะตกใจเมื่อเห็นข้าวสวยยืนรออยู่ก่อนแล้ว
“เธอ… เธออาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ?”
ไวโคตร… บนโลกนี้ยังมีผู้หญิงอาบน้ำเร็วแบบข้าวสวยอยู่อีกเหรอวะ ขนาดเฌอแตมยังต้องใช้เวลาต่ำ ๆ ยี่สิบนาทีเลยนะ
ผมมองร่างบางในชุดนอนแขนขายาวลายหมีน้อย เหมือนเธอจะรีบแต่งตัวมาอย่างลวก ๆ ดูจากเสื้อที่ค่อนข้างยับเล็กน้อย ข้าวสวยไม่พูดอะไรแต่เดินมาคว้าเสื้อผ้าเปียกในมือผมไปถือแล้วเดินไปทางหลังบ้าน ผมเดินตามเธอไป หยุดยืนมองร่างบางใส่เสื้อผ้าลงเครื่องซักผ้า
ภาพของใบหน้าเนียนใสไร้การแต่งแต้มกับผมยาวหยักลอนนิด ๆ ที่ยังเปียกหมาด ๆ ราวกับว่าเจ้าของไม่ได้ใส่ใจจะเช็ดมันให้แห้งสะกดสายตาผมอย่างจัง ผมเผลอจ้องริมฝีปากบางชมพูระเรื่อที่กำลังขบเม้มเบา ๆ คิ้วเรียวขมวดน้อย ๆ ยามดวงตาสวยจดจ้องบนโปรแกรมตั้งค่าการซักอย่างตั้งใจ เธอดูตั้งใจมากเสียจนอดมอง
