“ตื่นแล้วเหรอสวย มาช่วยพี่จัดจานหน่อยสิ”
ฉันเดินเข้าหาพี่ธันย์แล้วรับจานอาหารเช้ามาจัดวางบนโต๊ะ พอนับจำนวนแล้วก็ต้องแปลกใจเพราะมันเหมือนจะขาดไปหนึ่งจาน
“มีแค่นี้เหรอ?”
“หืม… ก็ห้าคนครบแล้วนี่” พี่ธันย์นับทวนจานบนโต๊ะ จังหวะเดียวกับพวกพี่แฝดเดินลงบันไดมา ทั้งคู่นั่งประจำที่ตัวเอง พ่อเสือเดินเข้าบ้านมาแล้วนั่งที่หัวโต๊ะเช่นกัน
“อ้าว ยืนทำไมสวย ไม่นั่งล่ะ” พี่สิงห์ขมวดคิ้วมองขณะที่คนอื่น ๆ เริ่มลงมือกับอาหารเช้าของตัวเองกันแล้ว ฉันจึงนั่งลงที่ตัวเอง กัดริมฝีปากอย่างชั่งใจนิด ๆ ก่อนตัดสินใจเอ่ยถาม
“เมื่อคืน… พี่ฌอนค้างที่นี่ไม่ใช่เหรอ?”
ทุกคนบนโต๊ะชะงักมือเล็กน้อยพลางหันมองฉัน พี่สิงห์มองหน้าพี่ตุลย์เป็นเชิงถาม ก่อนหันกลับมามองฉัน
“ไม่รู้ดิ เมื่อคืนฝนตกหนัก เห็นมันบอกว่าจะรอให้ฝนหยุดแล้วค่อยกลับนี่ ถามทำไม แกเจอมันเหรอ?”
“อือ” ฉันตอบตามตรง เมื่อคืนตอนพี่ฌอนมาส่ง เขาให้ฉันเข้าบ้านมาก่อน
