ตอนแรกผมคิดแค่ว่าข้าวสวยตามตื๊อผมเพราะว่าผมเป็นคนแรกของเธอ ถ้าผมไม่สนใจและปฏิเสธเธอซ้ำ ๆ เดี๋ยวเธอก็ถอดใจไปเองนั่นแหละ เหมือนกับผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่ผ่านมา แต่ไม่รู้ทำไมมันถึงยากเย็นนัก ยิ่งผมพยายามจะหนีเธอ ผมยิ่งรู้สึกเหมือนเข้าใกล้เธอมากขึ้น ได้รู้จักเธอในมุมต่าง ๆ มากขึ้น มันทำให้ผม… หงุดหงิดใจ
ตอนที่ผมนั่งอยู่บนรถที่เธอขับด้วยความเร็วสูงนั้น ผมควรจะรักตัวกลัวตายตามปกตินิสัยของผม แต่แม่ง… ตอนนั้นผมกลับมองว่าผู้หญิงที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยนั้น… ช่างดูดีโคตร ๆ
ข้าวสวยมีเสน่ห์แบบที่ผมไม่เคยเห็นจากผู้หญิงคนไหน ทั้งเข้มแข็งและอ่อนโยนได้ในคราวเดียวกัน เธอใส่ใจและเป็นห่วงผมเสมอ คอยสังเกตคอยดูแลผมเหมือนกับที่น้องสาวผมเคยทำ แล้วจู่ ๆ ผมก็มีความคิดหนึ่งแวบเข้ามาว่าถ้าหากเป็นเธอ… ก็คงจะดี ตอนความคิดนั่นแวบเข้ามาผมถึงกับทรุดลงกับพื้น หน้ามันร้อนเห่อไปหมด รู้สึกอายจนไม่อยากให้เธอมองเห็น
ผมทั้งสับสน
