Vapur iskeleye yaklaştığında Gökdeniz Bertuğ’u kucakladı ve indiler ikinci kattan. Adam çocukla öyle doğal bir bağ kurmuştu ki kısa sürede, artık kendi iradesiyle otomatik yapıyordu bir şeyleri. Çocuğu koruma içgüdüsü ve ona giderek bağlanma hali Yüzbaşının çelik iradesinin gerisindeki şefkatli kalbini mutlu ediyordu. Nilüfer sık sık çocuğun söylemeye çalıştığı karışık kelimeleri tercüme ederek Gökdeniz’in anlayabilmesini sağlıyordu ama genç adam tekrar eden bazı kelimeleri çözmeye başlamıştı bile.
‘’Şurada durun, vapur tam arkanızdayken çekeyim.’’ dedi vapurdan inip iskelede yürürken. Çocuğu indirdi kucağından ve Nilüfer çocuğun elinden tutup,
‘’İyi mi burası?’’ diye soru poz verirken.
‘’Güzel, ben çekeyim, sana atarım fotoğrafları.
‘’Tamam.’’ Nilüfer kendi fotoğraflarının Gökdeniz’i
