Nilüfer yüzüne dokunan yumuşak parmaklarla gözlerini açtığında Bertuğ’la göz göze geldi. Bir an gerçeklik algısı yerine oturmadığı için bir iki saniye çocuğa boş boş baktı. Ardından algısı kuvvetlenince uykudan uyandığını fark etti.
‘’Anne? Anne?’’
‘’Annecim?’’ dedi yumuşak bir tonla. Bertuğ hala yanağını okşuyordu ve Nilüfer o zaman yanağının ıslak olduğunu fark etti. Yavaşça yerinde doğrulunca Bertuğ’un eli kaydı yüzünden ve genç kadın çocuğun yatağında uyumuş olduğunu fark etti. Ağlamış mıydı? Çünkü son hatırladığı şey Gökdeniz’in evinden koşarak çıktığı ve merdivenleri inerken ağladığıydı. Ondan sonrası yoktu, ondan sonrasında buradaydı işte. Rüya görmüştü. Hayır, daha doğrusu bir kabustu bu. Derin derin nefes alıp verdi birkaç saniye ve çocuğunu korkutmamak için yüzünü sildi hızla.
