‘’Nilüü vallahi sana söyleyecektim ama hiç yalnız kalamadık ki. İnan sinsilik yapmıyordum.’’ Cansu iki elini birleştirmiş af diler gibi dudak büzerek konuşuyordu. Nilüfer de kollarını göğsünde birleştirmiş dinliyordu. Bu onların artık alışkanlık olmuş sorgulama ve özür dileme konuşması rutinleriydi.
‘’Ne zamandır konuşuyorsunuz?’’
‘’Dünden beri.’’ Nilüfer inanmayarak baktı.
‘’Dünden beri mi? Yani pazar gününden beri değil mi?’’
‘’Hayır, inan dün akşamüstünden beri konuşuyoruz. Nasıl olduğunu da anlatacağım tek tek. İnan Gökdeniz beni yanlış anlar diye onun yanında bahsedemedim. Benim hafif bir kadın olduğumu düşünürse senin arkadaşın olduğum için seni de etkiler bu dedim kendi kendime. Biliyorsun Caner olayı daha yeni patladı ve şimdi Yüzbaşı çıktı ortaya.’’
‘’Tamam, sakin ol. Caner
