“Büyüyeyim mi istiyorsun?” dedim. Sesim birden kalınlaştı. Kırgın, yorgun, keskin.
“Sen annenden şarkı dinlerken ben elimde sopa kendimi koruyordum. Bunu nereden mi biliyorum? Çünkü Didem ’e de söylüyor aynı şarkıları. Küçük bir çocuk için geceler ne kadar korkutucu sesler çıkarır, biliyor musun sen? Rüzgar kapıyı tıklattığında yüreğin nasıl ağzına gelir? Hele bir de elektrikler kesikse… perdeler dalgalandığında hayalet sanırsın. Ne olduğunu anlamazsın ama korkarsın. Uyuyamazsın. Annesiz büyüdüm ben Erdem. Annemin ölümünü bile hatırlamıyorum. Hiç olmadı sanki. ”
Sustum. Belki bir saniye. Belki bir ömür. Sesimdeki titremeyi gizleyemedim, fark etti. Edilmeyecek gibi de değildi zaten.
O da sustu. Sonra gözlerini kaçırmadan konuştu.
“Ben de babasız büyüdüm. Eksik çocuklar… aslında daha hı
