Ben yanlış sokaktan girdim, dönecek yolum kalmadı.
Yandım ben.
Onur gitti. Biz evdeyiz. Aylin Abla biraz dinleniyor, babam hastanedeki bir nöbet dosyasını kontrol ediyor. Sessizlik uzun sürmedi. Onur geldi.
“Onur bir zahmet domates al. Şu köşedeki değil, ötedeki manav var ya, oradan. Onun domateslerini seviyorum.”
Adam domates seçiyor. Bir insan her şeyde seçici olur mu?
Aylin Abla itiraz etti hemen.
“Erdem evde domates var oğlum. Üstelik çocuk yeni yeni iyileşti…”
Ama Erdem elini havaya kaldırdı. Konu kapanmıştı.
“Ben o manavın domatesini seviyorum.”
Domates işine bu kadar tutkuyla bağlı başka biri var mı bilmiyorum ama ben sadece o cümlede değil, adım adım düşüşteydim.
Bir saat geçti. Onur geldi. Elinde domates poşeti.
Erdem elini uzattı, poşeti aldı, domateslere baktı.
Bir
