Yazarın Anlatımı...
Erdem " Yemek saati değil ama annemin gönderdiklerinden yeriz. Ben içecek bir şeyler alayım. " dedi ve çıktı.
Erdem kantine doğru yürürken başı başka yerlerdeydi. Aklında hala Gizem ’in sözleri dolaşıyordu. Gizem ne kadar doğal, ne kadar içtendi… Ama yaşı… Daha on sekizindeydi. Üstelik annesiyle evlenen adamın kızıydı. Kendine bunu yakıştıramıyordu. Ona hiç o gözle bakmamıştı. Bakmak istemiyordu.
Kantine yaklaşırken karşıdan gelen tanıdık silueti fark etti. Omuzları geniş, adımları kararlıydı. Özel harekat eğitimini yeni tamamlamıştı, gözlerinde bambaşka bir kararlılık vardı artık. Onur’ du bu. Erdem onu timine almıştı.
Erdem hafifçe gülümsedi. “Onur.” dedi dostane bir sesle.
Onur selam vererek yaklaştı, bir an durup komutanına baktı.
“Komutanım, ne lazımsa be
