'Mutluluk mu?
Neydi o? Yenilen bir yiyecek mi? Ya da içilen bir içecek mi? Sahi, mutluluk kimin kapısını çalıyor? Hatırlayan, dünlerini ve bugünlerini unutmayanların mı? Yanında onu seven birileri olanın mı?
Acı mı?
Hiç bitmeyen, hiç gitmeyendi değil mi? Unutan kişilerin bile iliklerine işleyen histi. İlik ilik kurutan duyguydu. Belki de bizi hiç terketmeyen tek şeydi. Susup boyun eğmeni isteyendi. Sana, satırları dolu dolu yazdırandı.'
Kalemi masaya bırakıp arkama yaslandım. Uyandığımda, hafızam boşluk içinde savaşıyordu. Yataktan kalkıp panoyu kontrol etmiş ve dün gece aldığım notları tek tek okumuştum. O an her ne hissediyorsam yazıya dökmüştüm. Tıpkı dün gece aldığım not gibi. Notların birinde abim olduğunu ve onu bulmak istediğimi yazdığımı gördüm. Abim vardı. Tedavi olmak ve abim
