ลมกลางคืน 🌬️
พัดแรงพอจะทำให้ผมเธอปลิวจนบังหน้า ไฟริมทางส่องผ่านกระจกสะท้อนเข้าตา ลินาหันมองอีกคนที่ยืนพิงรถอยู่ไม่ไกล เขาแต่งตัวเรียบแต่หล่อสะดุดตา แสงจากป้ายไฟด้านบนทำให้ดวงตาของเขาดูนิ่งเกินจะคาดเดา
“แค่ไปกินข้าวข้างนอกนิดเดียวเอง เมืองคืนนี้สวยนะ” กวินพูดเสียงเรียบแต่แฝงแรงดึงแบบที่คนฟังปฏิเสธยาก เขาเปิดประตูรถให้ เสียงประตูเบาเหมือนคำเชิญที่รอคำตอบ
“ดึกแล้วค่ะ” ลินาตอบ สายตาเธอหลบลง “คอนโดมีกฎเรื่องกลับเข้าเขตก่อนเที่ยงคืน”
“กฎของที่นั่น หรือกฎของเขา” กวินถามตรง ๆ ดวงตาคมเฉียบขึ้นทันที เขาไม่ใช่คนพูดเสียงดัง แต่ทุกคำเหมือนมีแรงสะกิดเข้าใจกลางอก
ลินานิ่งไปหนึ่งจังหวะ มือเธอจับสายกระเป๋าแน่น “ทั้งสองค่ะ”
กวินหัวเราะเบา ๆ มุมปากยกขึ้นนิดเดียว “ถ้าเป็นฉัน…ฉันไม่ปล่อยให้ใครมาคุมชีวิตเธอขนาดนั้น” เขาก้าวเข้ามาใกล้จนลมหายใจร้อนเฉียดแก้ม กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ ผสมกลิ่นควันเมืองอยู่ในอากาศ
เธอ
