เช้าวันนั้น
ทั้งตึกเหมือนมีไฟที่มองไม่เห็น เธอเดินเข้ามาพร้อมเสียงกระซิบที่พยายามเบาแต่ก็ไม่เบาพอจะหนีหูคนได้
“เห็นข่าวยัง”
“เขียนว่าเด็กฝึกนอนคอนโดบอส”
“ไม่แน่ใจว่าใช่เธอไหม แต่ชื่อย่อมันใช่เลย”
ลินาก้าวเท้าเร็วขึ้น แต่หัวใจกลับช้าลง เหมือนถูกดึงให้จมอยู่ในหมอกของเสียงพูดรอบตัว
บนหน้าจอโทรศัพท์มีลิงก์ข่าวที่ส่งต่อกันว่อน บทความนิรนามเขียนหัวใหญ่โต
“เด็กฝึกสาวในเงามหาอำนาจ: เธอคือใครในชีวิตของเขา”
รูปเธอถ่ายจากมุมลานจอดรถ ถูกเบลอหน้าไว้ครึ่งเดียว แต่คนในตึกไม่ต้องเดาให้ยาก
เธอกดปิดทันที สูดลมหายใจเข้าแรง แล้วเดินตรงไปยังห้องทำงาน เสียงโทรศัพท์สายในดังขึ้นก่อนจะถึงโต๊ะ
“คุณลินา ฝ่ายบุคคลเรียกค่ะ ตอนนี้เลย”
แค่ประโยคนั้นก็พอจะรู้ ว่าพายุลูกนี้ไม่ใช่แค่ข่าวลือ
ลินาเคาะประตูห้องฝ่ายบุคคล มือเย็นแต่สายตายังนิ่ง หัวหน้าฝ่ายเป็นหญิงวัยกลางคนที่ขึ้นชื่อเรื่องพูดตรง
“นั่งก่อนค่ะ” เสีย
