ฝนตกทั้งคืน
เม็ดน้ำกระทบกระจกเป็นจังหวะ ลิฟต์ส่วนตัวพาเธอขึ้นไปช้า ๆ เงียบกว่าทุกครั้ง เธอยืนพิงผนังเย็น ๆ ใจเต้นแรงจนได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง
คิมหันอยู่ข้าง ๆ ไม่ได้พูดอะไร แค่จ้องเธอเหมือนจะอ่านทุกความคิดที่หลบซ่อนไว้ในใจ แสงไฟในลิฟต์สลัวจนเห็นเพียงเงาสองคนสะท้อนอยู่บนผนังเหล็ก
“มองอะไร” เธอพูดเสียงเบา แค่พอให้ตัดความเงียบ
“ดูว่าคนที่บอกว่าไม่กลัว จะหลบสายตาฉันได้นานแค่ไหน” เขาตอบเรียบแต่แฝงแรงกดดัน
เธอสูดลมหายใจเข้าอย่างแรง “ฉันไม่ได้หลบซะหน่อย”
“เหรอ” เขาก้าวเข้ามาอีกครึ่งก้าว ระยะห่างแทบไม่เหลือ เธอได้กลิ่นน้ำหอมจากคอเสื้อเขา กลิ่นที่เธอจำได้ดี
“อย่าเล่นแบบนี้สิ…” เสียงเธอสั่นเล็กน้อย
เขาไม่ตอบ แค่ยื่นมือขึ้นแตะคางเธอเบา ๆ นิ้วโป้งลากช้า ๆ ตามแนวผิวที่เปียกจากฝน “คืนนี้ฉันไม่เล่น”
ลมหายใจของเธอชะงัก เธอมองหน้าเขา ดวงตาคมเข้มที่จ้องกลับมาทำให้โลกข้างนอกหายไป เธอรู้ว่าเขากำลังจะ
