ข่าวการจับกุม
ในห้องประชุมเล็กไม่หลุดออกสื่อ แต่ทุกคนในตึกก็รู้กันหมด ไม่มีใครพูดออกมา แต่ทุกสายตาที่มองลินาในวันนั้น มันบอกชัดกว่าคำพูดทั้งหมด
บางคนมองด้วยความชื่นชม
บางคนมองด้วยความอิจฉา
บางคนก็แค่มองแบบอยากรู้ว่าเธอจะอยู่ได้นานแค่ไหน
พีทเดินมาหาเธอหลังเลิกงาน มือถือกาแฟแก้วเย็นในมือ ยื่นให้โดยไม่พูดอะไร เธอรับมาแบบไม่คิดอะไรมาก แต่พอเห็นโน้ตเล็ก ๆ แปะไว้บนฝาแก้วก็เผลอยิ้ม
“อย่าลืมเปลี่ยนเส้นทางกลับบ้าน”
“นี่มันกาแฟหรือคำสั่งลับกันแน่” เธอยกคิ้วถาม
พีทหัวเราะ “ก็แค่เตือนนิดหน่อย ฉันเห็นรถบางคันจอดแถวทางออกคอนโดเธอหลายวันแล้ว”
“อาจจะบังเอิญก็ได้”
“บังเอิญทุกวันเหรอ?” เขาถามกลับพร้อมรอยยิ้มเอือม ๆ “เปลี่ยนทางไว้ก่อนเถอะ ฉันไม่อยากเป็นพยานในคดี ‘เด็กฝึกหายกลางทาง’ หรอก”
เธอหัวเราะออกมานิด ๆ แต่เสียงหัวเราะนั้นมีแววเหนื่อย “นายพูดแบบนี้ ฉันยิ่งอยากกลับทางเดิมเลย”
“อย่าดื้อสิ” พีท
