Chapter 16
MANANG PURING POV
"Dinalhan ko po kayo ng kape Señorito" dahan-dahan kong nilapag ang kape sa lamesa.
Hindi maiwasan ng matanda na maka ramdam sya ng matinding takot sa kanyang sarili ng makita nya ang binata na walang imik na naka upo sa upuan na gawa sa matibay na kahoy. Tumayo sya sa gilid ng binata habang hawak-hawak nya ang tray.
Lihim nyang pinag mamasdan ang binata na nakaupo ito sa veranda habang ang kanyang paningin, ay nasa kawalan. Kita nya ang lamig at walang expression na mukha ng binata na tila ba galit ito sa mundo. Hindi na bago sakanya ang paiba-ibang ugali ng binata. Kilalang-kilala nya na ito at alam nya din kong papaano ito pakakalmahin sa tuwing nagagalit ito.
Sa ilang taon nyang paninilbihan sa binata, ay tinuring nya din itong tunay na anak. Nang maw
