EP.11 [พี่ชาย]
1110 Words
“แหม ๆ คิดถึงกันเหลือเกินนะ”
“ทำไมไอ้ทัพ อิจฉาเฮียเหรอที่น้องรักเฮียมากกว่า” เสียงเฮียทั้งสองเถียงกันทำฉันอดยิ้มทั้งน้ำตาไม่ได้ ฉันผละกอดออกจากเฮียนำศึกแล้วหันไปพนมมือไหว้พ่อกับแม่ที่นั่งยิ้มมองพวกเรา
“โอ๊ยไม่เคยว่ะไอ้เฮีย ทำไมต้องอิจฉาด้วย กูก็มีลูกมีเมียให้กอดป่ะ” เฮียนำทัพเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ แถมยังคว้าพันเก้ามากอดไหล่ขณะมืออีกข้างอุ้มพริบพราวอยู่
ฉันส่ายหน้าให้กับความขี้อวดของพี่ชายคนกลางแล้วหันมาสนใจนับพันกับจอมพลที่กำลังนั่งเล่นหุ่นยนต์กันดั้มอยู่บนพื้นสนามหญ้าแทน
“สองหนุ่มสุดหล่อของอาหิวหรือยังครับ”
“ยังเลยฮะ ปะป๊าบอกว่าต้องรออาไกอามาก่อนถึงจะกินข้าวได้ฮับ” นับพันตอบด้วยรอยยิ้มหล่อเหลา เป็นเด็กที่มีเสน่ห์ตั้งแต่เด็กจริง ๆ ขณะที่จอมพลทำเพียงเงยหน้ามองฉันนิ่ง ๆ แล้วกลับไปสนใจหุ่นยนต์ในมือต่อ ก็นะ… ยังคงเป็นเด็กที่มีโลกส่วนตัวสูงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
แต่ก็น่าเอ็นดูไปอีกแบบแฮะ
“เออแก ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยอ่ะ ไปหาที่เงียบ ๆ คุยกันเหอะ”
ฉันเงยหน้าขึ้นมองพันเก้าพลางขมวดคิ้วนิด ๆ มันส่งซิกไปทางศาลากลางสวนซึ่งอยู่ไกลจากตรงนี้พอสมควร ฉันหันกลับมายิ้มให้หลาน ๆ พลางลูบศีรษะทั้งสองคนเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินตามเพื่อนรักออกมา เฮียนำทัพมองตามพวกเราจนสุดสายตา
แหม สายตาอยากรู้อยากเห็นไม่คิดจะปิดบังเลยนะเฮีย
“มีอะไรเหรอ ทำตัวมีพิรุธนะเนี่ย” ฉันว่าขณะเราสองคนเข้ามานั่งในศาลาเรียบร้อยแล้ว พันเก้าหันมาทำหน้าลำบากใจใส่ฉัน เห็นแล้วไม่น่าไว้ใจมาก ๆ “อะไร แกทำฉันกลัวแล้วนะยัยเก้า”
“คืองี้ เมื่อคืนอ่ะ จู่ ๆ เฮียไมล์ก็ถามถึงแก” พันเก้าเริ่มเล่าด้วยน้ำเสียงอึกอัก พอได้ยินชื่อของพันไมล์ หัวใจฉันเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะขึ้นมาเลย
“ถามถึงฉันเหรอ… ทะ ทำไมอ่ะ”
“ไม่รู้ ฉันก็แปลกใจเหมือนกัน ที่ผ่านมาเฮียไม่เห็นจะสนใจแกเลย ทำไมอยู่ ๆ ก็ถามถึงไม่รู้” คำพูดของเพื่อนรักเหมือนมีมีดคม ๆ ปักเข้ากลางอกของฉันยังไงก็ไม่รู้
ก็จริงแหละ ที่ผ่านมาผู้ชายคนนั้นไม่เคยสนใจอะไรฉันอยู่แล้วนี่ แล้วทำไมอยู่ ๆ ถึง…
ฉันหลุบตาต่ำมองมือตัวเองนิ่ง ๆ พยายามทำตัวให้ปกติที่สุด “แล้วแกบอกอะไรเฮียไมล์หรือเปล่า”
“อืม ตอนแรกก็ว่าจะไม่บอกอ่ะ แต่มาคิดดูอีกทีฉันก็ควรจะบอกนะ แกกับเฮียอยู่ฮ่องกงเหมือนกัน ถึงจะคนละเมืองแต่มันก็ไม่ได้ไกลกันมาก ถ้าหากมีอะไรที่พอจะช่วยเหลือกันได้ฉันก็วางใจไง ฉันก็เลย…”
“เลย?” ฉันคิ้วขมวดมองเพื่อนรักนิ่ง อย่าบอกนะว่า…
“เลยเล่าเรื่องแกให้เฮียไมล์ฟังหมดแล้ว”
“ยัยเก้า!”
“อ๊ายย แกอย่าโมโหฉันสิไกอา ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย อย่ามองด้วยสายตาแบบนั้นด้วย” พันเก้าชี้นิ้วมาที่หน้าฉัน หน้าตามันเหมือนกลัวฉันโกรธ แต่ท่าทางนี่ไม่ใช่เลย สำนึกผิดเป็นไหมเนี่ยยัยเพื่อนบ้า! ฉันอุตส่าห์ย้ำนักย้ำหนาว่าอย่าบอกเรื่องที่อยู่ฉันกับพันไมล์เด็ดขาด ยัยนี่ก็ยังไม่จำแถมยังจะทำมันอีกนะ น่าโมโหจริง ๆ เลย!
“โอ๊ย! แกนะแกยัยเก้า! ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าบอกเขาอ่ะ” ฉันอยากจะลงไปชักดิ้นชักงอบนพื้นให้รู้แล้วรู้รอด ถ้าไม่ติดว่ามันจะดูโอเว่อร์ไปหน่อยอะนะ
“โธ่ไกอา มันก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ เฮียไมล์ก็แค่รู้เฉย ๆ ป่ะ เขาไม่ไปหาแกหรอก”
ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีน่ะสิ ฉันกลัวว่าวันดีคืนดีจะบังเอิญเจอเขาที่นั่นพร้อมกับจินหลงน่ะสิ ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน
“แล้วนี่แกบอกอะไรเขาไปบ้าง นอกจากเรื่องที่อยู่ของฉัน” ฉันหรี่ตาจับผิดเพื่อนรัก มันทำหน้าเจื่อน ๆ แถมยังยิ้มประจบฉันด้วย
ไม่นะยัยตัวดี… อย่าบอกนะว่าแก…
“ฉันบอกเรื่องแฟนแกไปด้วยอ่ะ”
นั่นไง… ยัยนี่แฉฉันทุกเรื่องจริง ๆ สินะ!
“ฉันจะฆ่าแกยัยเก้า!” แล้วฉันก็พุ่งเข้าไปบีบคอเพื่อนรักอย่างมันเขี้ยวสุด ๆ พันเก้ารีบปัดมือฉันออกแล้ววิ่งหนีไปนอกศาลา ฉันวิ่งไล่ตามอย่างไม่ยอมแพ้ ตอนนี้โกรธจนควันออกหูไปหมดแล้ว อ๊ากกกก!
“กรี๊ดดดด เฮียทัพช่วยด้วยย ยัยไกอาบ้าไปแล้ววว ฮือออ” ยัยเพื่อนตัวดีวิ่งเตลิดไปเกาะหลังเฮียนำทัพที่กำลังยืนดื่มเหล้าอยู่กับเฮียนำศึก พี่ชายสุดหล่อทั้งสองหันมองฉันสลับกับพันเก้าก่อนจะส่ายหัวยิ้ม ๆ
“เล่นอะไรกันเป็นเด็ก ๆ เลยหะ ไม่อายลูกหลานบ้างหรือไง”
“ไม่อายแล้วเฮีย! หึ้ย! คิดว่าหลบหลังเฮียทัพแล้วจะหนีฉันพ้นเหรอยัยเพื่อนบ้า!” ฉันดึงแขนเฮียนำทัพให้ถอยออกมา แต่ฉันมันก็เป็นแค่น้องสาวไง จะไปสู้อะไรกับภรรยาสุดที่รักเฮียได้ล่ะ เพราะนอกจากเฮียนำทัพจะไม่ยอมหลบ เขายังใช้มืออันหยาบกร้านมาผลักศีรษะฉันด้วย “ปล่อยนะเฮียยย จะปกป้องเมียเหรอออ”
“อ้าว ก็แน่สิ ไม่ปกป้องเมียจะให้ปกป้องใคร”
“ปกป้องฉันไง ฉันเป็นน้องสาวเฮียนะ” ฉันโวยวายเสียงดัง ตอนนี้เด็ก ๆ เริ่มหันมาสนใจพวกเราแล้ว ได้ยินเสียงปรบมือเปาะแปะจากพริบพราวด้วย “เฮียศึกช่วยด้วย เฮียทัพกับยัยเก้ารุมรังแกฉันอ่า!”
เมื่อเห็นว่าสู้แรงมหาศาลของเฮียนำทัพไม่ได้ ฉันก็หันไปชี้นิ้วฟ้องเฮียนำศึกแทน ซึ่งเฮียก็รักฉันมาก นอกจากจะไม่เข้ามาช่วยฉันแล้ว ยังจะยืนขำกันอยู่ได้
เออดี… พี่ชายบ้านนี้ไม่มีใครรักน้องสาวอย่างฉันเลยใช่ไหม! ฮึ!
- Writer
