หลังจากเกิดเหตุการณ์ในวันนั้น ฉันไม่ได้เล่าอะไรให้พันเก้าฟัง และไม่พยายามหาเหตุผลในการกระทำและคำพูดของพันไมล์ในวันนั้นด้วย เขาอาจจะรักและห่วงน้องสาวมากก็เลยทำอะไรขาดสติไป ฉันไม่ได้โกรธเขา และไม่คิดจะยุ่งวุ่นวายกับเขาอีก และไม่ชวนพันเก้าไปเที่ยวไหนอีกเลยเป็นเดือน ๆ
วันเวลาผ่านเลยไปเรื่อย ๆ ฉันกับพันไมล์ยังคงมีท่าทางเมินเฉยต่อกันทุกครั้งที่บังเอิญพบหน้า ตอนแรกพันเก้านึกสงสัยและถามหาเหตุผล แต่เพราะฉันไม่มีคำตอบให้ ยัยนั่นก็เลิกเซ้าซี้ไปจนกลายเป็นความเคยชิน
จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นตอนฉันอยู่ปีสาม มันเป็นครั้งแรกที่หัวใจฉันแตกสลายไม่มีชิ้นดีเพราะผู้ชายใจร้ายคนนั้น
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด…
.
.
.
ปัจจุบัน
“ไกอา… เธออยู่ตรงนี้จริง ๆ เหรอ…”
ฉันนิ่งงันอยู่อย่างนั้น ไม่ได้ตอบอะไรเขา จนพันไมล์ขยับตัวลุกขึ้นนั่งทั้งที่ยังจับมือฉันแน่นไม่ยอมปล่อย เขาลงมานั่งคุกเข่าตรงหน้
