“เธอเป็นของเฮีย… ของเฮียคนเดียวเท่านั้น” เขาพึมพำขณะกดจูบข้างแก้มก่อนจะลากไล้ริมฝีปากกรุ่นร้อนลงช้า ๆ จากลำคอจรดกลางอก สร้างความปั่นป่วนให้กับร่างกายร้อนผ่าวของฉันจนแทบระเบิด
“มะ ไม่… ฉันไม่ใช่ของเฮีย” จู่ ๆ เสียงที่ขาดหายไปของฉันก็กลับคืนมาพร้อมสติเพียงน้อยนิด พันไมล์หยุดชะงักริมฝีปากที่กำลังขบเม้มเนินอกฉันเล็กน้อย ฉันจึงรีบพูดก่อนจะถูกฉุดรั้งสติไปอีก “ละ และเฮีย… ก็ไม่ใช่ของฉัน อ๊ะ…”
คำปฏิเสธของฉันคงทำให้พันไมล์ไม่พอใจเขาถึงได้ขบเม้มใจกลางหัวใจฉันแรง ๆ ราวกับต้องการสั่งให้ฉันเงียบ และมันได้ผล… เพราะยิ่งเขาบดขยี้ริมฝีปากและปัดป่ายปลายลิ้นร้อนรัวเร็ว ฉันก็ยิ่งเม้มปากแน่น ร่างทั้งร่างเครียดเกร็งไร้แรงต่อต้าน สติขาดหายไปจนหมด
ไม่ว่าจะเมื่อไหร่… ฉันก็ไม่มีทางต่อต้านผู้ชายคนนี้ได้เลยใช่ไหม
คุณเคยเป็นไหม… ทั้งที่รู้ว่ามันผิด แต่ก็ยังทำ
รู้ทั้งรู้ว่าต้องเจ็บปวด… แต่ก็ยังเลือกกอดรั้งความเจ็
