ตอนที่ 3
1198 Words
พรรษวัฒน์เป็นผู้ชายที่ดูดีมาก เขาไม่ใช่แค่ดูดีเท่านั้นแต่ยังมีบุคลิกท่าทางเหมือนผู้ชายในฝันของหญิงสาวเลยอย่างไรอย่างนั้น ใบหน้าที่ดูสะอาดสะอ้านแต่คมเข้มและรูปร่างสูงใหญ่ทำให้หัวใจของหล่อนเต้าไม่เป็นจังหวะทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้
หล่อนไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าจะกลายมาเป็นคู่หมั้นของเขาและที่สำคัญพรรษวัฒน์ก็ออกปากชวนหล่อนมาที่นี่ซึ่งมันทำให้ธัญญาตื่นเต้นกับการที่ต้องมาอยู่กับเขาตามลำพังสองต่อสอง
หญิงสาวคิดถึงอ้อมแขนของเขาเมื่อครู่ แค่ได้สัมผัสเนื้อตัวของเขาผ่านเสื้อผ้าก็เหมือนกับว่ามีกระแสไฟวิ่งผ่านเข้าไปในหัวใจเลยทีเดียว หล่อนนึกถึงใบหน้าหล่อ ๆ ของพรรษวัฒน์ที่เป็นสีแดงเมื่อครู่ เห็นได้ชัดว่าเขาเขิน หล่อนยิ้มกับตัวเองเหมือนอย่างที่ยิ้มทุกครั้งก่อนจะเดินตามชายหนุ่มเข้าไปในบ้านพักหลังใหญ่
“พี่ให้แม่บ้านมาปัดกวาดทำความสะอาดบ้านไว้แล้ว คงไม่ต้องจัดแต่งอะไรมากมายหรอก เพราะปกติพี่ก็อยู่ที่นี่มากกว่าอยู่บ้าน”
พรรษวัฒน์กล่าวขึ้นขณะวางกระเป๋าเดินทางของธัญญาไว้บนโซฟาภายในห้องรับแขก หญิงสาวซึ่งเดินตามมาหยุดด้านหลังของเขามองไปรอบ ๆ บ้านที่ได้รับการออกแบบอย่างสวยงามดูน่าประทับใจ
“แล้วตอนนี้แม่บ้านของพี่วัฒน์อยู่ที่นี่หรือเปล่าคะ?”
“พี่บอกเขาว่าให้หยุดทำงานหนึ่งเดือน”
“อ้าว...แล้วอย่างนี้เขาก็ไม่ได้เงินเดือนสิคะ”
“พี่จ่ายให้เขาเต็มเดือนไปก่อนแล้ว ถือว่าให้เขาหยุดพักผ่อน เขาเป็นแม่บ้านที่ขยันมากและไว้ใจได้ ถือว่าให้โบนัสเขาไปแล้วกัน”
“ไม่เป็นไรหรอกนะคะ เดี๋ยวหมี่จะช่วยดูแลปัดกวาดบ้านให้พี่วัฒน์เอง หมี่ชอบบ้านหลังนี้ของพี่วัฒน์จังเลยค่ะ มันน่าสบายและสวยมากด้วย”
“เธอจะอยู่ได้หรือ...ที่นี่น่ะห่างไกลจากในเมืองมากเลยนะ”
“หมี่ชอบนะคะแบบนี้...หมี่อยู่ได้ค่ะ พี่วัฒน์อยู่ที่ไหนได้หมี่ก็อยู่ที่นั่นได้”
ธัญญากล่าวโดยไม่ได้มองหน้าของอีกฝ่าย หล่อนให้ความสนใจกับการตกแต่งภายในห้องนั้นในเวลาที่พรรษวัฒน์เริ่มรู้สึกลังเลถึงแผนการที่เขาวางไว้ก่อนมาที่นี่ เขาคิดเอาไว้หลายอย่าง เรื่องที่จะทำให้คู่หมั้นของเขาเหลืออดจนอยากจะกลับบ้านภายในสามวันเจ็ดวันนี้
ยิ่งได้มองใบหน้าหวานใสนั้นชัด ๆ ชายหนุ่มก็ยิ่งเกิดความลังเลใจและคิดว่าเขาอาจจะแกล้งคู่หมั้นแบบเบาะ ๆ แค่ให้หล่อนรู้สึกไม่สบายใจและอยากกลับบ้านจะดีกว่า ซึ่งมันอาจจะเป็นผลดีกับเขาด้วย
“พี่จะพาเธอไปที่ห้อง ตามพี่มาสิ”
ชายหนุ่มพยักเพยิดหน้าให้หญิงสาวเดินตามไป ธัญญาเดินตามคู่หมั้นของเธออย่างว่าง่ายขึ้นไปบนชั้นสองที่ทำให้หญิงสาวรู้สึกทึ่งในความสวยงามและน่าอยู่ของบ้านหลังนี้ พรรษวัฒน์เดินนำไปหยุดที่หน้าห้องหนึ่งก่อนเขาจะผลักบานประตูเข้าไป
“นี่ห้องของเธอนะ ซินหมี่”
หญิงสาวเยี่ยมหน้าเข้าไปในห้องนั้นก่อนจะทำตาโต
“ว้าว!...นี่ห้องของหมี่เหรอคะ...น่าอยู่จังเลยค่ะ”
ธัญญาก้าวเข้าไปในห้องนั้นซึ่งตกแต่งแบบเรียบ ๆ แต่สิ่งที่ทำให้หญิงสาวรู้สึกว่ามันเป็นห้องที่น่าอยู่สำหรับเธอคือบรรยากาศสดชื่นเพราะระเบียงห้องเห็นทิวทัศน์ของแม่น้ำและต้นไม้อย่างชัดเจน
“นี่เหมือนห้องในฝันของหมี่เลยนะคะ มีระเบียงหันไปทางแม่น้ำ หมี่ชอบห้องแบบนี้ที่สุดเลยล่ะค่ะ...อุ๊ย!”
หญิงสาวอุทานเบา ๆ เมื่อหันกลับไปก็ชนเข้ากับอกกว้างของคนตัวใหญ่ที่เดินเข้ามาทางข้างหลังตอนไหนไม่รู้ได้ ธัญญาเซไปข้างหลังเล็กน้อยแต่พรรษวัฒน์จับตัวเธอเอาไว้ทำให้เขาต้องกอดร่างเล็กโดยไม่ได้ตั้งใจอีกหน
“พี่วัฒน์...”
ธัญญาครางออกมาเมื่อต้องอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่ม หัวใจของเธอเต้นแรงอีกครั้ง พรรษวัฒน์เองก็ทำสีหน้าแทบไม่ถูก เขาเก้ ๆ กัง ๆ และเงอะเงิ่นขึ้นมาเฉย ๆ ยิ่งได้ชิดใกล้เขาก็ยิ่งเห็นความสวยใสของคู่หมั้นสาวชัดขึ้นเรื่อย ๆ
“เอ้อ...พี่...”
“พี่วัฒน์คะ...เอ้อ...หมี่...เอ้อ...”
“เธอหิวหรือยัง?”
ชายหนุ่มถามแต่อ้อมแขนก็ยังไม่ยอมคลายจากร่างเล็ก ธัญญาหน้าแดงขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจถึงจะรู้ว่าคู่หมั้นหนุ่มกำลังเบี่ยงเบนเรื่องที่จะคุยเพราะต่างคนต่างรู้สึกถึงแรงดึงดูดบางอย่างที่มันกำลังเกิดขึ้นระหว่างเธอและเขาตอนนี้
“ยังค่ะ...พี่วัฒน์ล่ะคะ...หิวหรือยัง?”
“พี่หิวแล้ว...เอ้อ...”
“ถ้างั้นหมี่จะอะไรให้พี่วัฒน์ทานก่อนดีไหมคะ?”
“ก็...ก็ได้”
“เอ้อ...พี่วัฒน์คะ”
“อะไร?”
“พี่วัฒน์...ปล่อยหมี่ก่อนซีคะ”
พรรษวัฒน์ดึงสติกลับมาแทบไม่ทันและไม่รู้สึกตัวเลยว่ากอดธัญญาไว้แน่นและนานแค่ไหนแล้ว แขนแกร่งค่อย ๆ คลายจากร่างน้อย หญิงสาวอดที่จะแสดงความเขินอายออกมาทางใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงจัดไม่ได้
“พี่วัฒน์อยากทานอะไรคะ เดี๋ยวหมี่จะไปทำให้ค่ะ”
“อะไรก็ได้...พี่กินง่ายอยู่ง่าย”
ให้ตายเถอะ!...เขาพูดอะไรออกไป ปกติเขาเป็นคนค่อนข้างเรื่องมากเรื่องอาหารการกิน แถมก่อนมาถึงที่นี่เขาก็วางแผนไว้เสียดิบดีว่าจะทำให้ธัญญาปวดหัวกับนิสัยมากเรื่องของเขาแท้ ๆ
“ถ้าอย่างนั้นหมี่จะเจียวไข่ให้พี่วัฒน์นะคะ...หมี่เจียวไข่อร่อยมากค่ะ”
ธัญญานำเสนอเมนูพื้น ๆ ที่จริง ๆ แล้วหล่อนทำอะไรได้มากกว่านั้น แต่ความเคอะเขินทำให้หญิงสาวพูดอะไรแทบไม่ถูกแต่ก็ยิ้มออกมาได้เมื่อเขาก็พยักหน้า
“จ้ะ...พี่กินได้ทั้งนั้นล่ะ หมี่จะทำอะไรให้พี่กินก็ได้”
โอย...นี่ยิ่งแย่กว่าเก่า...พรรษวัฒน์นึกในใจ เขาเอนเอียงไปตามคู่หมั้นสาวที่อยากให้เธอกลับกรุงเทพฯ ใจจะขาดตั้งแต่ตอนแรกไปตั้งแต่ตอนไหน ตอนนี้ดูเหมือนร่างกายของเขาทำอะไรไม่ตรงกับใจ โดยเฉพาะปากที่ว่าง่ายตามคู่หมั้นสาวไปซะทุกเรื่อง
“ห้องครัวอยู่ข้างล่างน่ะ...ให้พี่พาเธอไปไหม?”
“ไม่เป็นไรค่ะ...บ้านหลังแค่นี้เอง เดี๋ยวหมี่ลงไปจัดการให้พี่วัฒน์นะคะ”
ธัญญายิ้มหวานให้ก่อนเดินออกจากห้องนั้น พรรษวัฒน์คิดว่าเขาจะไม่สนใจหล่อนแต่ที่ไหนได้ ตอนนี้เขาอยากรู้ว่าธัญญาจะทำอะไรและอยากตามไปดูอย่างไม่อาจเลี่ยง ทั้งที่รู้ว่าหล่อนแค่ไปทำอาหารง่าย ๆ ให้เขาเท่านั้น
- Writer
