Lumapit si Dexter sa ‘kin at hinapit muli ang aking baywang. Isinabit niyang muli ang aking braso sa kaniyang balikat para alalayan akong lumakad. Makulimlim na ang langit kaya naman kailangan naming makahanap ng masisilungan. Dahil kung hindi— aabutan kami ng malakas na ulan. Basa pa ang mga suot namin kaya nakaramdam na ako ng lamig noong umihip ang malamig na hangin. Habang naglalakad ay panay ang sulyap ko nang palihim kay Dexter. Ni hindi ko nakitaan ng takot si Dexter. Marahil ay nilalakasan niya ang kaniyang loob.
Siguro, kung mag-isa lang ako ay baka hindi ko alam ang aking gagawin. Pahinto-hinto kami dahil panay ang libot nang tingin ni Dexter sa paligid. Almost thirty-minutes na kaming naglalakad ngunit wala pa rin kaming makitang bahay. Nasa loob kami ng malawak na kakahuyan. N
