Chapter 5
1101 Words
Halos mabato ni Lula ang cellphone sa galit habang nakatingin sa kanyan social media updates. Who wouldn't her ultimate crush just had a private date with her pet peeve! Paanong si Harmony ang napili sa dating system e siya itong maraming nabili na ticket.
"Gurl relax!" Natatawang banggit ng kasama niya.
"Shut up Ingrid!" Wika niya at tila ginagalit talaga siya ng mundo dahil sakto na nag lalakad si Harmony palapit sa direksyon nila. "b***h!"
Harmony blink numerable times. Patay malisya utong tumingin sa kanya na tinuturo pa ang sarili.
"Yes you! You witch!" Galit na wika niya. "How did you manage to pull that stunt?"
"Ewan ko." Walang gana niyang sabi at lalagpasan na sana ito ng mahigpit siyang hawakan nito sa braso. The grip is so tight that she actually felt the pain. "Bitawan mo ako Lula!"
"If I am asking me a question you better answer me you witch!"
Harmony sighed in disbelief, maski ang mga kasama ni Lula ay pinipigilan na siya ngunit hindi nila ito maawat. They were inside the campus and creating a scene here is not a joke.
"Make me." Matapang na wika nito "if you can!"
Itinaas ni Lula ang kanyang kamay, handa na siyang tanggapin ang sampal ng dalaga ngunit ilang minuto na ang lumipas ay walang kamay ang dumapo sa kanyang mukha. And when her eyes opened she gasped when she saw that it was Cole holding Lula's wrist stopping her from getting hit.
"You shouldn't be doing that lady." Kalmado pero mariing wika nito. "It's very ina-appropriate."
Everyone around them who witness the scene gasped. It was none other than Cole Achilleus Adamos, another member of the band standing beside her shielding a damsel like her.
"Oh my god Pati si Cole?"
Harmony lowered her head. This is not the college life she imagined she will get, ang gusto niya lang ay ang payapang buhay habang nag aaral. That's it, ni hindi niya mga alam bakit galit sa kanya si Lula and she doesn't really wanna know the probability of her rage is because she's poor is a 100%
"Wow!" Lula said in a mocking tone. "Pati ba naman ikaw? Ano bang pinakain sa inyo mg babae na yan?"
"As far as I know she's too poor to afford a meal that I want."
Harmony rolled her eyes. Kahit kailan talaga nasosobrahan na sa hangin ang binata kailangan ng i-inflate.
"But you can't hurt my girlfriend." He said in a serious tone. "Not on my watch."
"WHAT?!"
-------
Galit na kinaladkad ni Harmony ang binata papunta sa likod ng school building. Sa laki nito ay halos ubusin niya ang energy sa kakahila sa lalaking ngayon at patawa tawa sa harap niya.
"Bakit mo sinabi 'yon nababaliw kana ba?"
Cole shrugged. Ginulo nito ang kanyang buhok at tila nang aasar pa dahil imbis na sagutin ay nag stretching lang ito at nahiga sa damuhan. Harmony watched the rich, arrogant kid whose eyes were closed while lying on the grass.
"Cole pakiusap naman bawiin mo yung sinabi mo gusto mo na ba akong mamatay?" Frustrated niyang wika.
"That's too OA." Wika ng binata. "It's just a joke chill."
"Cole sa mga kagaya mo siguro joke yon! Pero para sakin! Isang malaking pasakit yon, ang gusto ko maka graduate ng walang sakit sa ulo please!"
Cole chuckled dinilat nito ang isang mata at tumingin sa dalaga. He felt something inside him while looking at the girl whose staring at him, she has this beautiful brown orbs a pointe nose, quite pale lips and cheeks.
"Maganda ka din pala?" Wala sa wisyong sabi nito.
Harmony's cheek reddened she blink her eyes numerable times before looking away.
"I just said that para hindi kana nila I bully."
"Cole kaya ko sarili ko at saka mas pinalala mo lang sitwasyon. Do something about it please marami na akong iniisip huwag mo na dagdagan!"
MAINIT ang tingin ng mga nakakasalubong niya sa hallway, it was more dificult than before dahil sa ginawa mg binata. Nang makarating sa classroom ay halos pasan niya ang mundo sa stress.
"Ayan na yon?"
"Really? The Cole Adamos?"
Those are the words she can hear from everywhere na hindi sila bagay ni Cole that she is out of his league na parang hindi niya alam. It doesn't matter a few months from now will be her graduation pero parang mauuna pa siyang atakihin sa puso dahil sa stress, she sighed and hold her chest. A picture of Cole lying on the groud eyes closed flashed thru her mind.
"Maganda ka din pala?"
She shook her head, kinikilabutan siya sa naiisip. Binuksan na lang niya ang notebook at nag aral just a few minutes her class begun, after her class she went straight to Cole's apartment. Ayaw niya sana pero wala talaga siyang choice, or might as well end this thing dahil habang malapit siya dito ay suguradong mapupuksa siya.
"You're here already?" Wika nito while strumming his guitar.
Harmony nodded, inilapag niya ang gamit niya at lumapit sa binata na nag gigitara. She wouldn't deny it, magaling talaga si Cole in terms of instruments.
"Kakatapos lang ng klase ko." Wika niya "puwede na ba tayo mag start para maaga din akong makauwi?"
Cole nodded. Inilapag nito ang guitara at tumingin sa kanya, she gulped and immediately looked away dahil para siya malulusaw sa tingin nito.
"Hey— wait!" Hinawakan ni Cole ang wrist niya then he examined her like some sort of a detective. "Anong nangyari dyan?"
Ang kanyang mata ay dumako sa kanyang braso pababa dahil may maliliit na pasa doon. Para tuloy siyang binugbog ng walang laban.
"Hindi ko alam, hayaan mo lang yan." Wika niya at naupo. "Ayos lang ako Cole baka hindi ko lang namalayan na bangga ako kung saan saan."
Tumango lang ang binata. Everything went smooth mabilis din silang natapos, after this ay may duty pa siya sa fast food pero hindi niya namalayan na nakatulog pala siya sa sobrang pagod at nang idilat niya ang mata ay madilim na ang paligid at wala na si Cole. Ang kaninang puwesto niya sa nakadukdok sa lamesa ngayon ay nasa sofa na siya at may kumot. Dali dali siyang tumayo at kinuha ang gamit but her eys caught something on the table.
"Sleep well! I'll be back in a few beautiful."
Agad naman na namula ang kanyang mukha at mariing umiling kumuha siya ng ball pen at nag sulat ng sagot tapos ay dali daling umalis. And when Cole arrived a glimpse of smile appears on his lips.
"Good bye!" Simple words yet felt like something different. "Hmp!"
- Writer
