กับดักรักรุ่นน้องตัวแสบ

Chapter 2 โง่

" เล่าไปก็ไม่มีใครเชื่อหรอก ตามนั้นล่ะค่ะ " ฉันชำเลืองไปมองรุ่นพี่ที่ทำหน้าดุอยู่ข้างๆ แล้วหันไปพูดกระแทกเสียงใส่ยัยรุ่นพี่ที่ตั้งใจเดินมาชนฉัน

" พูดดีๆ " แล้วเสียงดุๆ ที่ดังขึ้นทำให้ฉันหันไปมองอย่างไม่พอใจ

" แล้วที่พูดนี่ไม่ดีตรงไหนคะ " ฉันท้าวเอวมองหน้ารุ่นพี่หน้านิ่งแล้วตั้งคำถาม

" มึง ไม่เอา " จันทร์เจ้าเพื่อนของฉันรีบเข้ามาห้ามทันที

" ทำกิริยาแบบนี้กับรุ่นพี่แบบนี้เหมือนไม่เคารพรุ่นพี่เลยนะคะน้อง " พี่วิเวียนคนดีก็พูดขึ้นปกป้องผู้ชายพร้อมมองฉันด้วยสายตาจิกๆ แล้วยิ้มเยาะใส่ฉัน

" แล้วรุ่นพี่ที่น่าเคารพล่ะคะ ทำตัวให้น้องเคารพรึเปล่า " ฉันก็พูดแล้วมองเธอกลับด้วยสายตาจิกเช่นกัน

จิกมาจิกกลับ ไม่โกง

" น้อง!! " พี่วิเวียนร้องขึ้นอย่างโมโหแล้วทำท่าจะเดินมาหาฉันอย่างเอาเรื่อง

" วิเวียน " เพื่อนของเธอรีบดึงเธอไว้แล้วกระซิบอะไรซักอย่าง พี่วิเวียนจึงหันไปมองรอบๆ แล้วทำหน้าเจื่อนๆ

" เหอะ " ฉันเห็นท่าทางของรุ่นพี่แบบนั้นก็เค้นหัวเราะแล้วเบะปากให้เธออย่างสมเพช

จะร้ายก็ร้ายไม่สุด มัวแต่แอ๊บ

น่าสงสารนะว่ามั้ย??

และนั่นทำให้พี่วิเวียนมองฉันด้วยสายตาที่อยากจะเข้ามาตบฉันเต็มทน

" พอได้แล้ว " เสียงเข้มดุๆ พูดขึ้น

" ครั้งนี้ฉันจะถือว่าเข้าใจผิดกัน แต่อย่าให้มีแบบนี้อีกนะ " รุ่นพี่หน้านิ่งพูดต่อแล้วมองหน้าฉันกับพี่วิเวียนสลับกัน

" เข้าใจรึเปล่าวิเวียน น้องวาเลน " พี่ฟีนิกซ์ รุ่นพี่ปี 2 ที่เป็นหัวหน้าพี่สันทนาการของคณะฉันถามย้ำ

" แต่เราไม่ได้ตั้งใจหาเรื่องน้องจริงๆ นะ " พี่วิเวียนพูดขึ้นแล้วมองหน้าพี่ๆ อย่างเลิ่กลั่ก

ฉันเบะปากมองบนอย่างเอือมๆ

อยากจะออกไปอ้วกให้กับท่าทางของรุ่นพี่กลุ่มเต็มทนแล้วนะ

" หรอ " เสียงพี่ฟอร์จ รุ่นพี่ผู้หญิงที่คอยห้ามแล้วก็ช่วยกลุ่มฉันตลอดถามขึ้นแล้วมองกลุ่มพี่วิเวียนยิ้มๆ

" ไม่ใช่เรื่องของแกอย่ามายุ่งดีกว่านะฟอร์จ " เพื่อนพี่วิเวียนหันไปมองพี่ฟอร์จแล้วพูดขึ้นเสียงแข็ง

" อะไร เพื่อนฉันก็แค่ถาม " พี่มินะเพื่อนพี่ฟอร์จที่ยืนอยู่ข้างๆ พี่ฟอร์จพูดขึ้นยิ้มๆ

" แต่ฟอร์จมันพูดเหมือนไม่เชื่อวิเวียน "

" ฉันก็พูดตามที่ฉันเห็น " พี่ฟอร์จยักไหล่ให้อย่างไม่ใส่ใจท่าทางเอาเรื่องของกลุ่มพี่วิเวียน

" เห็นอะไรของแก " พี่วิเวียนถามขึ้นแล้วมองพี่ฟอร์จอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ

" ฉันก็เห็นพวกแกหาเรื่องน้องตลอดไง หรือจะเถียงล่ะว่าไม่จริง " พี่ฟอร์จหุบยิ้มแล้วมองกลับด้วยสายตาเดียวกัน

ฉันชอบพี่คนนี้ ร้ายตรงๆ ได้ใจฉันดี

" ฟอร์จ!! " พี่วิเวียนเรียกชื่อพี่ฟอร์จเสียงดัง

" อะไร เรียกเพื่อนฉันทำไม เสียงดัง หนวกหู " พี่มินะพูดขึ้นอย่างหัวเสีย

ฉันเองได้ยินเสียงแหลมๆ นี่ก็ปวดหูเต็มทน

" สาบานสิวิเวียนว่าพวกเธอไม่ได้หาเรื่องน้องก่อน " พี่ฟอร์จถามขึ้นอีกครั้ง นั่นทำให้พี่วิเวียนและเพื่อนหันไปมองกันเลิ่กลั่ก

" เหอะ คนอะไรว่ะจะเดินชนน้องกลุ่มเดียวได้ทุกวัน มีเรื่องกับน้องได้ทุกวัน เหอะ แล้วพวกมึงนี่ก็เชื่อทุกครั้งนะ โง่ " พี่ฟอร์จเห็นท่าทางกลุ่มพี่วิเวียนแล้วก็พูดขึ้น ทำหน้าเอือมระอา จากนั้นก็หันไปหารุ่นพี่ผู้ชายที่ยืนอยู่แล้วก็พูดใส่หน้าพี่ๆ เขาอย่างจัง

ใช่ โง่มาก ไม่รู้ว่ามองผู้หญิงพวกนี้ยังไงถึงไม่รู้ว่าตอแหลแค่ไหน

คนอะไรจะเดินมาชนฉันได้ทุกวัน ตั้งแต่วันแรกที่เข้ากิจกรรม

" ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวนะคะ " เมื่อเห็นพวกพี่ฟอร์จเดินไปแล้วฉันก็พูดขึ้นบ้าง เพราะไม่อย่างอยู่ตรงนี้นานๆ เอียนคนตอแหลกับคนโง่

เสียเวลาทำมาหากินของฉันจริงๆ

ฉันยกมือไหว้พี่ๆ แล้วเดินหนีออกมาทันที ได้ยินเสียงเพื่อนเรียกแล้วก็วิ่งตามมา

" นึกว่าจะได้ตบซะล่ะ " รรันพูดขึ้นแล้วหัวเราะเบาๆ

" รัน มึงอย่าไปให้ท้ายมันสิ " จันทร์เจ้าหันไปมองหน้ารรันดุๆ

" หึ กูว่าซักวันคงได้จัด " ฉันหันไปมองหน้ารรันเล็กน้อยแล้วหัวเราะให้กันเบาๆ ส่วนจันทร์เจ้าก็ทำหน้าหงิกหน้างออย่างขัดใจ

แต่ซักวันก็คงได้จัดจริงๆ นั่นแหละ เพราะรุ่นพี่กลุ่มนี้หาเรื่องฉันตั้งแต่วันแรกที่ฉันมาเข้ากิจกรรม ไม่รู้ว่าพวกฉันไปทำอะไรให้พวกเธอ และไม่ได้มีแค่กลุ่มเดียวนะ หึ เดี๋ยวนานๆ ไปพวกคุณก็รู้

ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะ สวัสดี ฉันชื่อ วาเลน วริศรา จิรกูลการ ที่บ้านฉันไม่ได้รวยอะไรหรอก เป็นครอบครัวฐานะปานกลาง พ่อทำธุรกิจรับเหมาก่อสร้างเล็กๆ ส่วนแม่เป็นแม่บ้าน ฉันมีเพื่อน 2 คน ชื่อรรัน และจันทร์เจ้า คนแรกสายลุย แรง ไปไหนไปกัน ส่วนคนที่สองจะซอร์ฟลงมาหน่อย ไม่ต้องเดาให้ยากเลยว่ากลุ่มฉันเป็นยังไง สายตบ สายลุยก็ฉันกับรรัน ส่วนคนที่คอยห้ามก็คือจันทร์เจ้า เราสามคนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยม แล้วก็ตัดสินใจมาเรียนด้วยกันในรั้วมหาลัย สนิทกันจนพูดมึงกูได้สะดวกใจ ขออภัยในคำหยาบด้วยนะคะ ถ้ามีหลังจากนี้

รู้จักกันแค่นี้ก่อนนะ ค่อยๆ ทำความรู้จักกันไป แล้วจะรู้เลยว่าฉันเป็นคนยังไง