เสียงนกร้องในยามเช้า ดั่งเสียงปลุกให้ตื่น ชั้นลุกขึ้นมานั่งเเต่ถึงกับปวดจื้ดขึ้นหัวจนต้องกุมขมับ
"อ้าา นี่มันอาการเเฮงค์สินะ"ชั้นส่งเสียงออกมาเพื่อหวังให้บรรเทาอาการที่เป็นอยู่ลงสักหน่อยทั้งที่เราไปดื่มอยู่บ่อยๆเมื่อชาติก่อนก็ยังไม่ปวดหัวขนาดนี้เลย..มันไม่ใช่ร่างกายเดียวกันนี่นะ ชั้นนั่งคิดเรื่อยเปื่อยจนอาการปวดน้อยลง เลยลุกขึ้นยืนโดยที่โซเซเล็กน้อย เปิดประตูออกไปรับเเสงตะวันก่อนจะเข้ามาดูอาการทุกคนที่สภาพเเย่ไม่ต่างกันเลย ชั้นมองหาผ้ามาชุบน้ำเเล้วไล่เเปะที่หน้าผากทีละคน
"อื้อ เค้าเสร็จอีก..ไม่ไหวเเล้วว"ลูน่าร้องขึ้นอย่างไม่ตื่นดีตอนที่ชั้นเเปะผ้าไว้ให้...นี่เธอฝันอะไรอยู่เนี่ย
"ชั้นดีใจมากเลย เอลมารีนน" วิเวียนพึมพำขึ้น
"จ้าๆ อยู่นิ่งๆสิ" ชั้นหยิบผ้าชุ่มน้ำไปเเปะเป็นคนต่อไป
"อ่า เเรง เเรงกว่านี้สิคะ.."คนนี้ยิ่งอาการหนักเลย นอนกอดตัวเองพร้อมเลี้อยกับที่บนผ้านอนพร้อมพึมพำอะไรก็ไม่รู้อี
