"Tebrik ederim, bir kızınız olacak."
***
Kulağımın içinde yankılanan sözler, büyük bir kaybetme korkusuna dönüştü.Ben bebeğimi öğrenirken sevinmek yerine korkuyordum.
Hem de deli gibi.
Yaşlı gözlerim doktordan Welat'a döndüğünde ifadesinin kaskatı olduğunu gördüm.Yanağımı içeriden kanatacak kadar ısırdım.Gazap dolu gözleri ultrason ekranından bana döndü.Kalbim korku ile teklediğinde o beni yanıltarak sadece baktı ve çıktı odadan.
Doktor'un şaşkın bakışlar eşliğinde bir şeyler söylemek istediğini fark ettiğimde toparlanıp ayaklandım.
"Teşekkür ederim."
Ruhsuz bir sesle söylediğim şeyden sonra çıktım ben de odadan.
Ne yapacaktım şimdi?
Bana, bebeğime ne yapacaklardı?
Tutunduğum dalımı nasıl kıracaklardı benim?
Hastane koridorunda sert adımlarla ilerleyen adamı titreyen adımlarla
