Abim ve Arin'in Antep'ten ayrılmasının üzerinden üç gün geçmişti.Onlarla ayrılmak zor olmuştu.Günler benim için sıradan fakat huzurlu geçiyordu.Bu sıradanlık bile bana insan olduğumu hissettiriyordu.
Hiç kimse bana ulaşmak için bir şey yapmıyordu.Welat'ın, Bedirxan Ağa'dan gerçekten de korktuğunu böylelikle anlamıştım.Şimdiye kadar çoktan nerede olduğumu öğrenmiş olmaları gerekiyordu.Bir şey yapmadıklarına göre de Bedirxan Zana'nın yanında olduğumu öğrendiklerini düşünüyordum.İçimde ki korku elbette hep bir kösedeydi.Fakat görmezden geliyordum.Kendim ve karnımda ki çocuk için bir şey yapmıştım ve sonuçlarını düşünmüyordum.
Oturduğum yerden ayaklanıp cama doğru yürüdüm.Karnım sadece bir hafta da bile gözle görülür derecede çıkmıştı.Yemek istemesem bile bana zorla yemek yediriliyordu bu ko
