สิ่งแรกที่เห็นหลังจากลืมตาคือเพดานสีขาวสว่างอันไม่คุ้นเคย กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อแตะปลายจมูก เสียงจอแจแว่วอยู่ไกล ๆ ทันทีที่จะขยับตัวแขนพลันโดนรั้งด้วยบางอย่าง หลังมือโดนเจาะให้น้ำเกลือ ชะรอยว่าเธอจะโดนหิ้วมาโรงพยาบาล
“คนไข้ ตื่นแล้วเหรอคะ” เสียงหวานจากนางพยาบาลเอ่ยทักก่อนจะหยุดลงที่ข้างเตียง
“โดนแอดมิตเหรอคะ” พิมพิสาถามเสียงแหบแห้ง ก้มมองสำรวจก็เห็นว่าตัวเองยังอยู่ในชุดเดิม
“ตอนนี้ยังค่ะ คุณหมอให้ให้น้ำเกลือก่อนเพราะร่างกายคุณอ่อนเพลียมาก” พยาบาลสาวว่าพลางทำการวัดความดันและวัดชีพจรอีกที “อยากให้แอดมิตดูอาการสักคืนนะคะ”
กรณีนี้ยังไม่ใช่กลุ่มอาการรุนแรง แต่สภาพร่างกายของหญิงสาวก็อ่อนเพลียสะสมเกินกว่าจะปล่อยกลับบ้านทันที แพทย์จึงลงความเห็นไว้ว่าควรอยู่ดูอาการอย่างน้อยสักคืน เพื่อให้มั่นใจได้ว่าจะไม่มีอาการอื่นแทรกซ้อนมา เช่นนั้นแล้วพยาบาลจึงรอให้คนไข้ฟื้นแล้วถามความเห็นชอบจากเจ้าตัวเสียก่อนนด
