44. BÖLÜM
Ada , sabahın erken saatlerinde kabusla uyanmıştı , terden sırılsıklamdı . Güneş daha doğmamış , gecenin karanlığı tül perdelerden içeri sızıyordu . Hemen , abisinin baş ucunda uyuduğu koltuktan kalktı , abisinin yanına gidip nefesini kontrol etti .
“Çok şükür ,”dedi .
Emir gözlerini açtığında kardeşinin gözleriyle göz göze gelince , Ada ' nın ağzından ufak çaplı bir çığlık koptu. Yalın, odasının kapısı açık bir şekilde uyumuştu . Ne olur ne olmaz diye , Ada'nın sesini duyar duymaz yataktan fırlamış , Emir'in odasına gelmişti .
“Ada , bir şey mi oldu güzelim ?” dediğinde , dünden beri kırdıkları potun üstüne bir yenisi daha eklemişti .
“Aranıza bir şey olduğu açık ,” dedi Emir uykulu bir sesle ve ekledi :
“Uyanınca hesabını soracağım . Şimdi pusula , odamı terk et .”
Yalı
