CLARICE’S POV
Inaayos ko ang mga gamit namin ni Alex na dadalhin sa pagpunta ng Baguio nang may biglang mag-doorbell.
Nagkatinginan kami ni Alex, dahil wala naman kaming inaasahan na bisita. Dahil tanging ang mga kaibigan lang namin ang may alam ng bagong unit na tinitirhan naming ngayon ni Alex.
“Love, may inaasahan ka bang darating sa mga kaibigan mo?” tanong ko kay Alex.
Umiling si Alex. “Wala, love,” mabilis niyang tugon sa akin at tumayo na siya upang buksan ang pintuan.
Nagpatuloy ako sa pag-aayos ng aming gamit nang may narinig akong nagsalita.
“So totoo pala ang nabalitaan ko na nagsasama na kayo ng anak ko!” galit na pahayag ng ina ni Alex.
Itinigil ko ang aking ginagawa upang harapin a
