16
ครั้นถูกวาจาทิ่มแทงหลายประโยคเข้า หญิงสาวผู้มีชนักความผิดติดหลังพลอยรู้สึกละอายแก่ใจ จึงหลบเลี่ยงหาหนทางรอดให้ตนเองด้วยการขอตัวไปจัดแจงยาดองที่พวกเขาต้องการ เหนือมานเพียงพยักหน้าปรายหางตามองประหนึ่งมองสิ่งของไร้ค่าไร้ราคา ตั้งแต่ต้นจนจบสายตาคมคายไม่เคยหลุดละไปจากดวงหน้าอิ่มเอิบที่คอยกลิ้งกลอกลูกตามองไปมาด้วยความสงสัยใคร่รู้ มือหยิบกินมะยมดองจนหน้าเหยเกแต่ก็ไม่ยอมหยุดมือ
“คนรักเก่าท่านหรือมองตาละห้อยถึงเพียงนี้แต่มองข้าเหมือนอยากจะฉีกเนื้อแล่หนังข้าออกปานนั้น หืม...มะยมอร่อยจัง ขออีกจานได้ไหมให้มาน้อยไปหน่อย” พลับพลึงขมุบขมิบริมฝีปากพลางเคี้ยวมะยมดองตุ้ยๆ ส่วนเมล็ดเก่าก็กักเก็บไว้ในกระพุ้งแก้มจนบวมตุ่ยเหมือนกระรอกตัวน้อยไม่ยอมคายทิ้ง เพียงอมให้เหลือรสชาติ
“คายออกมาอย่าอมเมล็ด” ชายหนุ่มแบฝ่ามือใต้คางกลมมนรอรับเมล็ดมะยมที่พึ่งจะสั่งนางคายออกมา หญิงสาวหน้ามู่แต่ก็ยอมคายเมล็ดใส่ฝ่ามือเขา
