14
วันรุ่งเช้าเกวียนเทียมควายจอดรอหน้ากระท่อมหลังหญิงสาวฝืนใช้มนตราเสกเบี้ยเงินออกมาหลายถุงเพียงพอให้พวกเขาทั้งสี่จับจ่ายใช้สอย ก่อนจะขึ้นไปนั่งบนเกวียนโดยมีเหนือมานคอยบังคับทิศทางอยู่ทางด้านหน้าและผืนดินนั่งขนาบข้าง ส่วนคนหน้าหนารีบมานั่งบนเกวียนรั้งร่างเล็กที่มีสีหน้าเหนื่อยล้าเข้ามาอิงแอบในอ้อมอก ความเป็นจริงเรี่ยวแรงกำลังวังชาของนางอยู่ในระยะฟื้นฟูไม่ควรฝืนใช้มนตราใดๆ ทั้งสิ้นเพราะจะทำให้เลือดลมในกายนางแปรปรวน ทว่ายามเห็นสีหน้าแววตาคาดหวังของเหนือมานและผืนดินคอยส่งมาเป็นระยะนางก็พลันใจอ่อน
พอฝืนใช้มนตราใบหน้าที่เคยอิ่มเอิบออกสีเลือดฝาดก็พลันซีดขาวราวกับสีกระดาษ ชวนให้ใครบางคนรู้สึกปวดใจเป็นอย่างยิ่งเสมือนถูกมหาสมุทรเข็มทะลุทิ่มแทงดวงใจจนปวดหนึบ
วงแขนแสนอบอุ่นโอบกอดร่างอิ่มเอิบไว้ในอ้อมแขนแนบแน่น เสียงทุ้มนุ่มกระซิบปลอบประโลมแผ่วเบาดั่งสายลมเย็นคอยชะล้างความทุกข์ทนให้สูญสลายกลายเป
