ไซม่อนมาส่งโนวาที่คอนโดหลังเลิกเรียนโนวาเอนตัวพิงไหล่ ไซม่อน อยู่ครู่หนึ่ง ความโล่งใจทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิตนี้ ส่วนไซม่อนก็ค่อยๆโอบเธอไว้สัมผัสที่นุ่มนวลและอ่อนโยนนั้นทำให้โนวารับรู้ได้ว่าความรู้สึกของเขาเป็นของจริง
"ผมดีใจนะครับที่พี่ม่อนเข้าใจเรื่องวันนี้ที่ผมรู้สึกแย่และอึดอัด" โนวาพึมพำเสียงแผ่ว
ไซม่อนโน้มใบหน้าลงมาจูบเบา ๆ ที่หน้าผากของโนวา "ฉันเองก็ควรขอโทษนายด้วยเช่นกันฉันก็มีส่วน"
เขาผละออกเล็กน้อย แต่สายตาของเขายังคงจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของโนวา มือของเขาค่อย ๆ เลื่อนจากไหล่ไปโอบใบหน้าของเธอไว้ ความรู้สึกดี ๆ ที่ก่อตัวขึ้นอย่างเงียบ ๆ ในช่วงสั้น ๆ นี้กำลังจะก้าวข้ามขีดจำกัด
"โนวา" ไซม่อนเรียกชื่อเธอเบา ๆ "ฉันไม่ใช่คนดี นายรู้ใช่ไหม"
โนวาไม่ตอบ เธอเพียงแต่เงยหน้าขึ้นอย่างเชื่องช้า ความสับสนและลังเลหายไปหมดแล้ว เหลือไว้เพียงความไว้ใจและความรู้สึกที่เ
