อาร์ตเดินลงจากรถเดินดุ่มๆไปข้างหน้าอย่างโมโห อาจารย์ลีขับรถตามเขาไปติดๆบีบแตร์ให้เขาหยุดก็ไม่หยุด
จนต้องเปิดกระจกรถแล้ว ตะโกนบอก
"ถ้านายไม่ขึ้นมาก็เรียกแท็กซี่อย่าทำตัวเป็นเด็ก"
อาจารย์ลีเริ่มโมโหเขาเดินมาเกือบกิโลแต่ไม่ยอมโบกแท็กซี่สักคัน
"อาจารย์กลับไปเถอะ ไม่ต้องมายุ่งกับผมไหนๆก็คิดจะสลัดกันทิ้งง่ายๆแบบนี้ ก็ไม่ต้องมาแสร้งทำ เป็นห่วง"
อาร์ตยังไม่วายพูดประชดประชัน
"ก็ได้ งั้นนายก็เดินเลยนะไปให้ถึงคอนโดล่ะ"
อาจารย์ลีพูดจบก็ขับรถผ่านไป แบบหัวเสีย
"ใจดำชะมัด อยากทำอะไรก็ทำเลยผมจะไม่สนใจคุณแล้ว"อาร์ตตะโกนเสียงดังตามหลัง
อาจารย์ลีถึงบ้านก็โทรหาไซม่อนให้ไปรับอาร์ตแถวๆสะพานทางกลับคอนโด
"คือผมติดธุระ ไปไม่ได้รบกวนอาจารย์หน่อยนะครับ
สัญญานขาดๆหาย ผมไม่ได้ยินเลยครับ ตืดๆๆๆ"
ไซม่อนตัดสายอาจารย์ลี แล้วหันมาหาโนวาที่นั่งอยู่ข้างๆ ในร้านอาหาร
"คุณมีธุระอะไรรึเปล่ากลับเลยก็ได้นะครับ
