The Mafia's Sweetest Oblivion

CHAPTER TWO

William

"Get him," I told my men, and they quickly vanished to find the man who was sitting comfortably at the coffee shop.

He struggled with the appearance of my men because he knows they are working for me, and his eyes show fear, dread that I am the only one who can make it.

"All right, let's go."

CRANSNY MANOR

"Get the fold out," I said, and they got the fold out of his eyes, which he winced at as the light hit him.

"So, Mr. Bestovov, it's been a long time since we last met," I said, and he just looked at me boastfully.

"Yeah, it's been a long time William, and it's so unfortunate that we meet in this kind of situation," he said in Russian.

"You can't blame me, we've been looking for you for so many years, and I should compliment you, you are extremely good at hiding from me; you know you have obligations to me, but you choose to stay hidden," I said, and I could see terror in his eyes like a lost rat on a lion's cage.

"I'm not hiding . . . why should I hide?" he stammered, sweating profusely.

"My patience for you is no longer there, Mr. Bestovov, you didn't pay the debt and the only way to remedy that is incredibly simple . . . like blowing a fire from a candle," I said, placing a hand on his shoulder and sensing his shaking.

""Please spare my life...spare my life," he begged, and I chuckled at his actions. "I can give you anything you want; I can give you my money, my title, my power; all you have to do is spare my life," he also added something that makes my blood steep.

"Begging is not the word, Mr. Bestovov. Goodnight," I said, pointing the gun at his head, and a loud gunshot echoed throughout the room.

"Clean this," I told one of my men as I walked away.

This should serve as a lesson to them not to oppose me. This day has been immensely tiring, and I want to go somewhere where I can cool.

Hindi ko alam kung bakit may mga taong gustong mangutang at makakuha ng limpak na limpak na pera ngunit hindi naman akong bayaran at hindi naman kayang panindigan. Lahat na ata ng tao sa munod ay kaya ng bilhin at hindi na ako magugulat pa kung darating ang araw na baka pati hangin ay ibebenta na rin. Pagod na akong maningil ng buhay at hindi ko na rin mabilang kung ilang beses na akong natilamsikan ng dugo ng mga halang ang kaluluwa.

Napayuko ako ng aking ulo at may mga ngiting sumilay sa kaing mga labi nang sumagi sa isip ko ang katagang halang ang kaluluwa dahil parang sarili ko naman ang tinutukoy ko. Marahil sa maraming tao na ng aking kinitil ay paniguradong sa impyerno na talaga ang bagsak ko ngunit tinutulungan ko lang naman ang kaitas-taasan na linisin ang mundo.

Kinuha ako ang isang kahang sigarilyo mula sa bulsa ng aking suot-suot na itim na coat na siyang paborito kong hithitin at ngayon ay paubos na naman ang Black Devil cigarette na Dutch brand. Agad ko naman itong sinindihan at nagpausok sabay tingala sa madilim na kalangitan. Napakabilis ng oras at 'di ko na namamalayang gabi na pala at bukas ay panibagong araw na naman para sa akin ngunit gusto ko na namang lumihis kahit isang araw lang muna sa paghahanap ng mga taong hindi na nagpakita at itinakbo ang pera ko.

Money is everything and money is the true test of character. Hindi ko rin nga labis na akalain na nagpauto ako sa mga taong iyon dahil nga bago pa lamang ako noon at ginagamay ko pa ang mga laro ng aking ama at ngayon heto na ako at hinahabol-habol sila na tila ba isang satanas.

Hinithit at nagpabuga ako ng usok bago ako bumalik sa paglalakad dahil ang kailangan ko ngayon ay isang matagal na pagbababad sa tubig na may kasamang alak sa aking tabi.

I groaned and brushed my hair using my fingers as I flicked the cigarette to the ground and walked into it. "Kailan ba kayo mauubos?" pabulong kong saad sa hangin habang tinutungo ang daan patungo sa bahay at nang makapasok na ako sa aking silid.

Hindi ko rin malaman kung ano nga ba ang gusto ko ngayon ngunit sa loob-loob ko ay parang may nawawala na dapat na bigyang pansin. Iyon ang kinaiinisan ko sa sarili ko dahil kahit ako mismo ay hindi ko alam ang sagot na kung tutuusin ay nasa sa akin na ang lahat at kaya kong bilhin kung ano man ang naisin ko.

Napasinghal ako at napamura ng wala sa oras at agad na kinuha ulit ang kahon ng sigarilyo sa bulsa ng aking coat ngunit wala na pala itong laman na siya namang ikinabuntong-hininga ko. Kailangan ko atang magdala ng dalawa o tatlong karton simula ngayon ngunit ngayon lang naman ito nangyari at hindi ko namamalayan na paubos na pala ito at hindi ko rin alam kung nakailang hithit ako kanina.

Pagkarating nang pagkarating ko sa loob ng bahay ay agad akong umakyat sa taas at iginiya ang aking sarili patungo sa aking kwarto. Gustong-gusto ko ng ibabad ang aking katawan sa tubig at uminon na lamang ng alak hanggang sa magsawa ako.

"Ngayong gabi ay wala akong gagawin kung hindi ay maghilata at matulog dahil bukas ay wala akong gagawin," usap ko sa aking sarili at nakita na may mga bahid pa pala ng dugo ang himlay ng aking puting long sleeve na polo na siya namang ikinadismaya ko dahil sugo iyon ni Bostovov.

"Bostovov parang bobo naman kung ipitlang ang pangalan niya pero 'di rin naman nagkakalayo ang may-ari nito." Agad kong hinubad ang aking mga damit at agad na pinihit ang gripo ng bathtub upang mapuno ito agad.

Napagdesisyonan ko na lang na mag beer at kumuha ng Carlsberg sa fridge na nasa mismong kwarto ko.

"Carlsberg, ikaw na muna ang kasama ko ngayon."