บทที่ 8 บ้านพฤษาชลาชน

2039 Words

“เหนื่อยไหมคะ” ไพลิน เดินมานวดบ่าให้พี่ เมื่อเธอเห็นพี่นั่งอยู่กับเอกสารกองโต และเพ่งหน้าจอ อยู่ราวๆ 3 ชั่วโมงได้แล้ว “นิดหน่อยครับ ตัวเล็กเบื่อแล้วเหรอ”เพทายดึงน้องมานั่งตัก แล้วถามออกมา “เปล่าค่ะ แค่กลัวว่าพี่จะเครียดเกินไป อยากให้พี่พักบ้าง” ไพลินบอกพี่ออกมาอย่างเป็นห่วง ฟอดดด ”ชื่นใจ หายเหนื่อยเลยนะเนี่ย” เพทายหอมแก้มน้องฟอดใหญ่ แล้วกอดน้องอยู่ย่างนั้น “อย่าหักโหมงานมากนะคะ ตอนพี่นั่งหน้าจอคอม ดูงาน หน้าพี่ดูเครียดมากๆเลย” ไพลินบอกออกมาอย่างเป็นห่วง “เสร็จแล้วละครับ ตัวเล็กอยากกลับหรือยัง” “แล้วแต่พี่เพทายคะ หนูยังไงก็ได้” ไพลินบอกออกมาแล้วยิ้มหวานส่งให้พี่ “อืม งั้นพี่ขอนั่งพักหน่อย ค่อยกลับกันนะครับ” “ได้ค่ะ ” ไพลินรับคำ แล้วกำลังจะลุกขึ้นจากตักของพี่ แต่ทว่าเพทายรั้งเอาไว้ “จะไปไหนครับ” “ก็ลุกไปนั่งที่โซฟาไงคะ กลัวพี่จะหนัก” “ตัวเล็กนิดเดียว พี่ไม่หนักหรอก ไม่ต้องห่วงนะ” “ค่ะ ”ไพลินรับคำ แล้วนั่งที่ตักพี่อยู่อย่างนั้น เพทายก็มือซุกซน ลูบคลำน้องซนไปหมด “พี่เพทายอย่าสิคะ”ไพลินร้องห้าม เมื่อมือของพี่เลื่อยเข้าไปในชายกระโปรงของเธอ “พี่ลูบนิดเดียวเอง” เพทายงอแงออกมา “ไม่น่านิดนะคะ เพราะอีกคืบเดียว จะถึงชั้นในน้องอยู่แล้วนะ” ไพลินบอกพี่แล้วยิ้มเขิน “อ่าวเหรอ พี่ไม่รู้เลยนะเนี่ย”เพทายแกล้งพูดออกมายิ้มๆ “ไม่จริงอะ พี่เพทายตั้งใจ” “ก็เมียพี่สวยขนาดนี้ พี่จะอดใจไหวเหรอ” เพทายบอกออกมาแล้วเอนหน้าซบอกน้อง “นิ่มสบายดีจัง” “เดี๋ยวมีคนเข้ามาเห็นคะ” ไพลินห้ามพี่ “ ห้องนี้ ถ้าพี่ไม่อนุญาต ไม่มีคนเข้ามาหรอกครับ ขอหนุนพักเหนื่อยหน่อยนะ” เพทายอ้อนน้อง ละยังคงซบหน้าที่อกของน้อง “พี่คงเหนื่อยมากๆเลยสินะคะ” ไพลินบอกออกมา พร้อมกับลูบแก้มของพี่เบาๆ “ครับ บ้างครั้งพี่ก็เหนื่อยมากเหมือนกัน” เพทายรับกับน้องออกมาตามตรง “พี่ยังมีหนูนะ ถึงหนูจะช่วยอะไรพี่ไม่ได้มาก แต่หนูคิดว่าหนูเป็นความสบายใจ ให้พี่ได้” ไพลินบอกพี่ออกมาด้วยความห่วงใย ถึงแม้เธอและพี่จะเจอกันไม่นาน แต่เวลาที่เธอนั้นอยู่กับพี่ แล้วเธอนั้นรู้สึกปลอดภัยเอามากๆเลย เธอสบายใจ เวลาที่อยู่กับพี่ เพราะฉะนั้นเธอเองก็ยินดีที่จะเป็นความสบายใจของพี่เช่นกัน “ตัวเล็กนะ ช่วยพี่ได้มากเลยแหละ พี่โชคดีมาเลยนะ ที่เจอตัวเล็ก” เพทายบอกออกมาแล้วซุกหน้าไปมาที่หน้าอกของน้อง ก็อก ก็อก ก็อก “เข้ามา”เพทายอนุญาต แล้วนั่งตัวตรง แต่ยังคงกอดไพลินให้นั่งตักของเขาอยู่ “นายครับ” เปรมเดินเข้ามาพูดออกมาแค่นั้น “มีอะไร”เป็นเพทายที่ถามออกมา “แม่ของคุณหนู กับนายสมบัติ มาโว้ยวาย จะขอพบคุณหนูให้ได้ครับ” เปรมรายงานเจ้านาย ไพลินมองหน้าพี่ อย่างวิตก “ไม่ต้องกลัว พี่อยู่ทั้งคน จะไม่มีใครทำอะไรตัวเล็กได้” เพทายกอดปลอบน้องอย่างสงสาร “ไล่มันกลับไป ฉันไม่ให้เจอ ถ้าพูดดีๆไม่ฟังก็สั่งสอนให้มันหลาบจำ”เพทายสั่งเสียงเหี้ยม “พี่เพทายหนูกลัว” ไพลินซุกตัวที่พี่อย่างหวาดกลัว “พี่อยู่ตรงนี้ไม่ต้องกลัวนะ” เพทายปลอบน้องอย่างสงสาร “ไปจัดการอย่างที่กูบอก อย่าให้กูโมโหไปมากกว่านี้” เพทายบอกออกมาอย่างโมโห “ครับนายใหญ่” เปรมรับคำแล้วไปจัดการ ไล่มรกตและสมบัติ ตามคำสั่งของนาย ไพลินก้มหน้านิ่ง อย่างหวาดกลัว “พี่จัดการให้แล้ว ไม่ต้องกลัวนะ” เพทายบอกน้องอย่างอ่อนโยน “แม่จะไม่เป็นอะไรมากใช่ไหมคะ” ไพลินถามออกมาอย่างกังวล เพราะยังไงแม่ ก็ยังขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ของเธอ “ไม่หรอกครับ ยังไงเค้าก็เป็นแม่ของหนู พี่รู้ในข้อนี้ดี” เพทายบอกออกมาตามตรง เพราะถ้าให้ทำตามใจเขานะเหรอ ป่านนี้คนเลวทั้ง 2 คนนั้นตายลงนรกไปแล้ว “ขอบคุณนะคะ ที่พี่ยังใจเย็นให้กับแม่ของหนู” ไพลินบอกออกมากับพี่อย่างซึ้งใจ “ครับ ขอแค่ตัวเล็กบายใจ พี่จัดการให้ได้ทั้งนั้น”เพทายบอกออกมาแล้วจูบเข้าที่หน้าผากของน้อง “ไปครับ กลับคอนโดเรากัน ตัวเล็กจะได้ไม่ต้องเครียดเนอะ” “ค่ะ” เพทายจูงมือน้องมาขึ้นรถ ซึ้งสถานะการที่เปรมรายงาน ได้ถูกเคลียร์ไปเรียบร้อยแล้ว “พรุ่งนี้ตัวเล็ก มีเรียนกี่โมงครับ” เพทายถามออกมาเมื่อพาน้องมาขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว “บ่ายสองค่ะ” “อืม งั้นดีเลย” เพทายบอกออกมา แล้วยิ้มอย่างนึกขึ้นได้ แล้วเหยียบคันเร่ง เคลื่อนรถออกไป “ไปไหนเหรอคะ” ไพลินถามพี่ออกมาเมื่อเห็นว่านี่ไม่ใช่ทางกลับคอนโด “เซอร์ไพรซ์ครับ” เพทายไม่ยอมบอกน้อง “เอ้า ลุ้นอ่า” ไพลินบอกออกมายิ้มๆ บ้าน พฤษาชลาชน “บ้านหลังใหญ่มากอ่า”ไพลินบอกออกมา “ครับบ้านพี่เอง” “ห่ะ” “ตกใจอะไรครับ” “ก็ตกใจสิคะ มาบ้านพี่ทำไมกัน” “เดี๋ยวก็รู้ครับ” “แต่นี่ 4 ทุ่มแล้วนะคะ” “ครับ พี่บอกไว้แล้ว” “พี่ทำให้หนูตื่นเต้นอ่า” “ไปครับ ลงรถ เข้าบ้านกัน” เพทายบอกไพลินออกมาแล้วพาน้องเดินเข้าบ้าน ไพลินเดินกับพี่ไปอย่างเกร็งๆ “ไม่ต้องเกร็งครับ ไม่มีอะไรหรอก” “เชิญค่ะคุณหนูทั้งสอง” นิ่ม หัวหน้าแม่บ้านของที่นี่ เดินมาต้อนรับคนทั้งคู่ “ครับ ป้านิ่ม” เพทายบอกออกมาแล้วโอบน้องเข้าบ้าน “สวัสดีค่ะ” ไพลินไหว้ทักทาย ป้านิ่ม “สวัสดีค่ะคุณหนู สวยมาก” ป้านิ่มบอกออกมาอย่างเอ็นดู และชื่นชม “มาแล้วครับ ป๊า ม๊า”เพทายบอกออกมาอย่างอารมณ์ดี พร้อมโอบน้องไม่ห่าง “มากันแล้วเหรอคะ”คุณกีรณา มารดาของเพทายบอกออกมาอย่างดีใจ เธอยังดูสวยสะพรั้งเอามากๆ “นั่งก่อนสิ” คุณภพธร มาเฟียใหญ่ บิดาของเพทายหรือที่ลูกน้องทั้งหลายเรียกว่านายท่าน บอกออกมา “สวัสดีค่ะ คุณลุงคุณป้า” ไพลินไหว้ออกมาอย่างนอบน้อม “จ๊ะ” “อืม” คุณ กีรณาและคุณภพธร รับไหว้ไพลิน เพทายพาน้องนั่งแล้วโอบน้องไม่ห่าง “ไหนลองเล่าให้ป๊าฟังหน่อยสิ”คุณภพธร ถามบุตรชายออกมา “น้องไพลินโชคร้ายครับพ่อ ถูกแม่และพ่อเลี้ยงลากมาขาย เพราะติดพนัน ผมบอกอย่างหยั่งเชิงว่า ถ้าไม่ซื้อละ พวกมันก็บอกว่าจะเอาน้องไปเร่ขายที่อื่น ผมเองถูกชะตา ถูกใจ น้องตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ก็เลยช่วยน้องเอาไว้ แถมวันนี้โทรมาหาน้อง จะเอาเงิน ว่าน้องต่างๆนาๆ แล้วมาที่คาสิโนของเรา จะมาวุ่นวายกับน้อง แต่ผมให้คนไล่ไปแล้วครับ” เพทายบอกออกมาอย่างไม่คิดปกปิดใดๆ “โถ่ แม่คุณ น่าสงสารจังเลยลูก” คุณกีรณา บอกออกมาอย่างเอ็นดูและสงสารไพลินจับหัวใจ “เลว ไม่คิดว่าแม่แท้ๆจะทำกับลูกในไส้ได้ขนาดนี้” คุณภพธร บอกออกมาแล้วส่ายหน้าไปมา “ใช่ไหมครับป๊า ผมสงสารน้องมาก ” เพทายบอกออกมาตามตรง “เอาละไพลินลูก พี่เขารับช่วยเราเพราะพี่เค้าถูกชะตาเรามาก หนูปลอยภัยแล้วละ ไม่ต้องกังวล แล้วก็เรียกม๊ากับป๊า เหมือนพี่เค้านั้นแหละลูก มาค่ะ มาหาม๊ามา” คุณกีรณา บอกออกมาอย่างอบอุ่นหละใจดี ไพลินมองหน้าพี่ เพทายพยักหน้าอนุญาต ไพลินลุกขึ้นไปหาคุณกีรณา “ขวัญเอ่ย ขวัญมา หมดเคราะห์แล้วนะคะลูก” คุณกีรณา บอกออกมากับไพลิน แล้วสวมกอดเธออย่างอบอุ่น ไพลินยิ้มแล้วสวมกอดม๊าของพี่ มันช่างอบอุ่นในหัวใจของเธอเหลือเกิน “ไพลินไม่ต้องกลัวหรอกลูก อยู่กับพี่เพทายเขาไป ป๊าจะช่วยดูแลเอง หนูไม่น่าต้องมาเจอเรื่องบ้าๆอะไรแบบนี้” คุณภพธร บอกออกมากับไพลิน อย่างสงสาร “ขอบคุณค่ะป๊า” ไพลินยกมือไหว้ ป๊าของพี่อย่างอบอุ่นหัวใจ “เอาละลูก คืนนี้ก็นอนที่บ้านของเรานี่แหละ ดึกมากแล้ว”คุณกีรณา บอกออกมาอย่างเป็นห่วง “ครับม๊า ผมก็ว่าจะพาน้องนอนที่นี่เหมือนกันครับ” เพทายบอกออกมายิ้มๆ “แล้วทานอะไรกันมาหรือยังคะ” คุณกีรณาถามออกมาอย่างเป็นห่วง “เรียบร้อยครับม๊า” “งั้นก็พาน้องขึ้นไปพัก ดูแลกันไปนะลูก”คุณภพธร บอกบุตรชายออกมา “ครับป๊า” เพทายรับคำ แล้วพาน้องขึ้นไปที่ห้อง “คุณพี่คิดว่ายังไงคะ เรื่องนี้” คุณกีรณา ถามสามีออกมา เมื่อบุตรชายเดินพ้นไปแล้ว “ลูกชายของเรา ไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาแนะนำให้เรารู้จัก ลูกพามาขนาดนี้ คงสำคัญกับลูกมากๆจริงๆ ลูกรักใคร เราก็จะรักด้วย”คุณภพธรมาเฟียใหญ่ตอบภรรยาออกมาอย่างที่เขาคิด “คุณพี่คิดเหมือนกันกับน้องเลย ลูกชายเรามีความรักกับเขาเสียที” คุณกีรณาพูดออกมาอย่างสุขใจ ลูกชายรักใคร เธอและสามี ก็ยินดีที่จะรักด้วยเสมอ ด้านเพทายและไพลิน “ป๊ากับม๊าของพี่ใจดีมากๆเลยนะคะ ตอนแรก หนูเกร็งมากเลย” ไพลินบอกออกมากับพี่แล้วยิ้มกว้างอย่างโล่งใจ “พี่บอกแล้วไม่มีอะไรน่ากลัว ตัวเล็กนะคิดมากไปเอง” เพทายบอกออกมาแล้วดึงน้องมากอด “แต่ตอนนี้ หนูว่าหนูน่าจะมีปัญหาแล้วละคะ”ไพลินบอกออกมาแล้วตาปริบๆใส่พี่ “ปัญหาอะไรเหรอตัวเล็ก” เพทายถามออกมาอย่างสงสัย “ไม่มีชุดใส่เลยคะ”ไพลินบอกพี่ออกมา เพราะพี่มาปุ๊บปั๊บ ไม่ได้บอกเธอล่วงหน้า เธอไม่ได้เตรียมชุดอะไรมาเลย “โถ่ ก็นึกว่าเรื่องอะไร ใส่ชุดพี่ไปก่อนก็ได้ครับ แต่จริงๆก็ต้องถอดอยู่ดีนะจะว่าไป ไม่ต้องใส่ก็ได้”เพทายบอกออกมายิ้มๆ “อือ พี่เพทาย แล้วตอนเช้าละคะ”ไพลินถามพี่ออกมา “เดี๋ยวพี่ให้คนซื้อมาให้ครับ ไม่ต้องกังวล” “ถ้างั้นก็โอเคค่ะ” ไพลินบอกออกมาแล้วส่งยิ้มให้พี่อย่างโล่งใจ “ไปครับ อาบน้ำกัน จะได้มาลองสปริงเตียง” เพทายบอกออกมายิ้มๆ “อะไรนะคะ” ไพลินถามออกมาอึ้งๆ “ตัวเล็กไม่ได้ยินพี่จริงๆเหรอ ก็พี่ไม่ค่อยได้กลับมานอนที่บ้าน อาบน้ำเสร็จพี่เลยว่าจะชวนเรามาทดสอบสปริงเตียงไง” “พี่พูดอะไร คิดดีไม่ได้เลย”ไพลินบอกออกมาแล้วหัวเราะ “ฮ่า ฮ่า ฮ่า เรื่องดีๆทั้งนั้น”เพทายบอกออกมาแล้วอุ้มไพลินเดินเข้าห้องน้ำอย่างเอาแต่ใจ อุ้มเข้าไปไม่พอ ยังจัดแจงอาบน้ำให้น้องด้วย ไพลินห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง “พี่เพทาย เราจะอาบน้ำเสร็จไหมคะวันนี้ พี่วนถูตรงหน้าอกมา 3 รอบแล้วนะคะ” ไพลินถามพี่ออกมา “อ่าวเหรอครับ พี่ไม่เห็นรู้สึกลย”เพทายบอกออกมาแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ “พอเลยค่ะ หนูจะล้างตัวแล้ว ”ไพลินบอกกับพี่ แล้วคว้าฝักบัวมาล้างตัว “พี่ก็ว่าจะถูอีกสักรอบ” “พอแล้วค่ะ ตัวหนูจะเปื่อยหมดแล้วนะ” ไพลินบอกออกมา แล้วไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันกาย แล้วรีบเดินออกากห้องน้ำ ก่อนที่พี่จะมาคว้าตัวของเธอไปถูสบู่อีกครั้ง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more