“ไงครับ ในห้องนอนอยากปรับอะไรตรงไหนไหม” เพทาย ถามไพลินออกมา เมื่อเปิดปะตูพาน้องเข้ามาในห้อง เพื่ออาบน้ำเตรียเข้านอน
“ไม่ต้องหรอกคะ หนูอยู่ได้ จะว่าไปห้องพี่กว้างกว่า บ้านเช่าที่หนูเคยอยู่กับแม่อีกนะคะ”ไพลินบอกออกมาแล้วยิ้มบางๆ
“ไม่เอาครับตัวเล็ก ไม่ต้องไปนึกถึงคนใจร้ายแบบนั้นอีกแล้ว พี่อยู่ตรงนี้ทั้งคน” เพทายบอกออกมาแล้วโอบกอดคนตัวเล็กในวงแขนของเขาอย่างทะนุถนอม
“ค่ะ อืม แล้ววันนี้พี่ไม่ต้องเข้าคาสิโนของพี่เหรอคะ” ไพลินถามออกมาอย่างสงสัย เพราะเมื่อคืน พี่และเธออยู่ที่นั่นทั้งคืน
“วันนี้ไม่ครับ จะนอนกอดเมีย” เพทายบอกออกมายิ้มๆ
“ปล่อยเลยคะ หนูจะไปอาบน้ำแล้ว” ไพลินบอกออกมาอย่างเขินๆ
“ปล่อยอะไร จะกอดเมีย” เพทายไม่ยอมปล่อยน้อง แถมกอดน้องแน่นกว่าเดิม
“อืมพี่เพทายอย่าแกล้งหนูสิคะ”ไพลินบอกออกมาแล้วเงยหน้ามองพี่
“อะไร ใครจะไปแกล้งตัวเล็กได้ลงคอครับ หืม ” เพทายบอกออกมา แล้วหอมแก้มน้องไปหลายฟอด
“อยากไปอาบน้ำแล้วคะ” ไพลินบอกพี่ออกมายิ้มๆอีกครั้ง
“ครับไปกัน” เพทายพูดจบ แล้วอุ้มไพลินลอยจากพื้น
“พี่ทำอะไรคะ” ไพลินถามออกมาอย่างตกใจ พร้อมเอามือของเธอทั้งสองข้างคล้องคอพี่แน่นเพราะทั้งตกใจและกลัวตก
“ก็เราจะไปอาบน้ำกันไง” เพทายบอกน้องออกมา แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
“หะ เรา”
“ครับ เราจะอาบน้ำพร้อมกัน”เพทายบอกออกมาแล้วอุ้มน้องเดินเข้าห้องน้ำเพื่อจะอาบน้ำพร้อมกันกับน้อง
“เออ หนูว่า หนูอาบเองได้นะคะ”ไพลินยังไม่ลดละความพยายามที่จะขออาบน้ำคนเดียว
“ตัวเล็ก อย่าดื้อกับพี่ครับ” เพทายบอกออกมากับน้อง
ไพลินได้แต่มองหน้าพี่หงอยๆ แล้วยอมให้พี่อาบน้ำให้แต่โดยดี
เมื่ออาบน้ำกันเสร็จ ไพลินก็มาสำรวจชุดของเธอในตู้ของพี่เตรียมแต่งตัว
"ทำไม พี่ซื้อมามีแต่ชุดนอนบางๆทั้งนั้นเลยละ "ไพลินพึมพำกับตัวเอง
ฟอดดด
เพทายเดินมากอดน้องทางด้านหลัง แล้วหอมแก้มน้องฟอดใหญ่
"ไม่ต้องใส่หรอกตัวเล็ก พี่ขี้เกียจถอด" เพทายกระซิบออกมาเบาๆที่ข้างหูของน้อง
"อะไรนะคะ" ไพลินถามอึ้งๆ
"ตัวเล็กไม่ได้ยินที่พี่พูดจริงๆเหรอ" เพทายถามออกมาแล้วยิ้มกว้าง
ไพลินได้แต่ก้มหน้าเขิน ความจริงแล้วเธอได้ยินและเข้าใจมันทั้งหมด
"ตัวเล็กของพี่เนี่ย ซ่อนรูปดีจริงๆเลย" เพทายว่าแล้วก็พลิกตัวของน้องให้หันมาเขา
ไพลินมองหน้าของพี่แล้วยิ้มเขิน ดวงตากลมโตของเธอ ดวงตาคู่นี้ มัดใจเพทายไว้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ มันสะกดเขาตั้งแต่แรกเห็น
เพทายมองน้องแล้วยิ้มออกมาอีกครั้ง ก่อนจะช้อนอุ้มน้องที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันกายไปวางไว้ที่เตียงอย่างเบามือ
ไพลินมองพี่ตาแป๋ว ราวกับลูกแมวน้อยๆ เพทายกระตุกผ้าเช็ดตัวที่เอวของเขาออกให้พ้นกายของตัวเอง ไพลินมองหุ่นของพี่อย่างเขินอาย พี่มีหุ่นที่ดีมาก สมแล้วที่มีอาชีพเป็นนายแบบ หุ่นของพี่ที่ไพลินเห็นบนปกนิตยสาร หรือช่องทางออนไลน์ต่างๆ ว่าสวยและสะกดสายตาของไพลิน จนไพลินเป็นแฟนคลับของพี่นั้น มันเทียบไม่ได้กับของจริงที่เธอได้เห็นเลย มันดีมาก กล้ามแน่นๆ ซิกแพคของพี่ มันดีไปทุกส่วน แต่ไพลินพลันต้องหน้าแดง เมื่อสายตาไปสะดุดที่กลางลำตัวของพี่ เธอถึงขั้นกลืนน้ำลายลงคอ อย่างจำความรู้สึกเจ็บของเมื่อคืนได้อย่างชัดเจน นี่ขนาดมันยังไม่ตื่น แต่ขนาดมันก็ยังอ้วนใหญ่เอามากๆ
"ตัวเล็กไม่ต้องกลัว มันเป็นของหนู และจะเป็นของหนูไปตลอด" เพทายบอกออกมา เมื่อเห็นอาการ สีหน้าและแววตาของน้อง เขาก็พอจะเดาได้ว่า เธอนั้นคงกลัวเจ็บ เขาพูดออกมาอย่างใจดี และเอื้อมมือไปจับมือของน้องให้มาลูบที่ท่อนเอ็นของเขาที่หลับอยู่ มือนุ่มนิ่มของคนตัวเล็ก เล่นเอาเจ้าท่อนเอ็นที่ไวต่อสัมผัสค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น ไพลินมองหน้าพี่ ราวกับว่ามันเป็นเรื่องแปลกใหม่
"เป็นอะไรไป ทำไมทำหน้าอย่างนั้น" เพทายถามน้องออกมาอีกครั้ง
"ก็.....ตอนมันนุ่มนิ่มก็น่ารักดี แต่ว่าไม่คิดว่ามันจะขยายแข็งได้รวดเร็วขนาดนี้ แล้ว.... ตอนนี้ เออ มันก็ดูน่ากลัวจังเลยค่ะ" ไพลินบอกพี่ออกมาตามตรงอย่างที่เธอคิด
"หึ ที่มันขยายเร็วขนาดนี้ เพราะเรานั้นแหละ"
"คะ?"
"เพราะมันต้องการตัวเล็กไง" เพทายพูดจบ ก็ดึงผ้าเช็ดตัวน้องออกให้พ้นร่าง
"หืม สวย สวยไปหมด" เพทายบอกออกมา แล้วดันตัวน้องให้นอนราบลงบนเตียง ไพลินที่ยังใหม่กับเรื่องอะไรแบบนี้มากๆ ก็ดูเกๆกัง ทั้งตื่นเต้น ทั้งแอบกลัว
"ไม่ต้องกลัว ปล่อยใจไปกับพี่นะ แล้วมันจะไม่เจ็บเท่าเมื่อวาน" เพทายบอกน้องออกมาอย่างใจเย็น ไพลินมองหน้าพี่แล้วค่อยๆพยักหน้าออกมาอย่างช้าๆ
"ดีมาก ตัวเล็กของพี่" เพทายบอกออกมา แล้วประทับจูบที่ริมฝีปากของน้อง มือของเพทายก็ลูบวนน้องไปทั่วร่างตามอารมณ์ ไพลินหลับตาพริ้มปล่อยใจไปกับสัมผัสของพี่ อารมณ์ของเธอล่องลอยไปตามการเล้าโลมของพี่
เพทายไล่ลงงับเต้าของน้อง อย่างมันในอารมณ์ เพราะหน้าอกคัฟB คู่นี้เด้งสู้ปากเขาเหลือเกิน
"อืออออ" ร่างเล็กใต้ร่างกำยำของเพทาย ร้องออกมาอย่างไม่รู้ตัว
เพทายเองยิ่งได้ยินเสียงร้องของน้องเขายิ่งได้ใจ ใช้ปากปรนเปรอความรู้สึกเสียวซานให้คนตัวเล็กอย่างต่อเนื่อง ไพลินหลับตาพริ้มบิดกายไปมา เพราะพี่สร้างอารมณ์และสัมผัสแปลกใหม่ ให้กับเธอ สัมผัสนี้นุ่มนวลไม่ได้เร่าร้อนเหมือนเมื่อคืน ไพลินเคลิ้มไปกับมัน แต่แล้วเธอเองต้องลืมตาขึ้นมาอย่างตกใจ เพราะเพทายแหวกขาของเธอออกกว้างมากๆ แล้วใช้ลิ้นตวัดเลียที่ร่องกลางกายของเธอ
"พี่เพทาย ทำอะไร" ไพลินถามออกมาอย่างตกใจ
เพทายเงยหน้าขึ้นมามองน้อง ก่อนจะตอบ
"ขอกินหน่อย มันน่ากิน หวานมากๆ"
"แต่ว่าตรงนั้นมัน..."ไพลินไม่ทันได้พูดจบ เพทายก็ก้มลงตวัดลิ้นร้อนๆของเขาต่อ
"อือออ พี่เพทาย" ไพลินร้องออกมาเพราะลิ้นร้อนๆของพี่ช่างซุกซน ตวัดเลียจนเธอเสียวซานไปทั่วร่าง
เพทายที่ได้ใจ เขาเองทั้งเลียทั้งสอดนิ้วเขาร่องของน้องพร้อมๆกัน
"อ่าส์ พี่เพทาย"
"ครับ ว่าไง ชอบไหม เสียวไหม" เพทายถามน้องออกมาอย่างไม่ได้อยากได้คำตอบ แต่เขาค่อยๆจ่อทอนเอ็นยักษ์ ที่ปากทางเข้าแล้วถูไปมาเบาๆ ส่งผลให้ตรงนั้นของน้องฉ่ำไปด้วยน้ำสีใสที่ร่างกายของไพลินผลิตออกมาเตรียมความพร้อมให้พี่สอดใส่
"อืออออ"ไพลินหลับตาพริ้ม แล้วร้องออกมาไม่หยุด
กึก!
เพทายพยายามดันท่อนเอ็นเข้า แต่ว่ามันยังคงเข้ายากอยู่ไม่น้อย
"อือ พี่เพทาย เจ็บค่ะ" ไพลินมองหน้าพี่ พร้อมกับสีหน้าเหยเก ร้องบอกออกมา
"อย่าเกร็งครับ เชื่อพี่นะ "เพทายบอกน้องออกมาอย่างใจเย็น ไพลินมองพี่แล้วพยักหน้าออกมาอย่างเชื่อใจ
เพทายค่อยขยับโยกดันเข้าออกอย่างใจเย็น เพราะไม่ได้อยากให้น้องต้องเจ็บมาก
ไพลินมองหน้าพี่ตาแป๋ว เธอทั้งเจ็บทั้งรู้สึกแปลกใหม่
เพทายมองน้องแล้วยิ้มออกมาน่ารักเขารู้สึกแบบนี้ เมื่อมองหน้าของไพลินในตอนนี้
พรวด!
และในที่สุด ท่อนเอ็นของพี่ก็เข้าไปในร่างของน้องได้สุดลัม
"โอ๊ะ เจ็บค่ะ"ไพลินบอกออกมาแล้วมือของเธอก็กำที่แขนของพี่แน่น
"แต่มันก็ไม่เจ็บเท่าเมื่อวานใช่ไหม หืมมม"เพทายถามน้องออกมาอย่างเอ็นดู
"ค่ะ อืออออ"
"พี่ต้องชวนเราทำบ่อยๆ เราจะได้ชิน" เพทายบอกออกมาแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ เอวของเขาก็ขยับไม่หยุด
"อ่าส์" ไพลินได้แต่หลับตาพริ้ม ส่งเสียงร้องออกมาไปกับแรงกระแทกของพี่
"หืมมม ตอดดีจริงๆ" เพทายบอกออกมาอย่างหมั่นเคี้ยว แล้วขยับจังหวะ จากนุ่มนวล เป็นกระแทกเร้าร้อน ตามอารมณ์ของเขา
"อ่าส์ อืมมมม" ไพลินมองหน้าของพี่ แล้วร้องออกมาไปกับสัมผัสที่ดุดันของพี่
"หืมมมม พี่อยากจะกลืนเราไปทั้งตัวเลย" เพทายบอกออกมา แล้วตอกอัดแรงของเขาเข้าไปในร่องของน้อง ที่ทั้งตอดทั้งดูดหนึบท่อนเอ็นของเขาอยู่ตลอด
"อ่าส์พี่เพทาย" เสียงหวานจากคนตัวเล็กเรียกชื่อของเขาออกมา อย่างเสียวซ่าน
เพทายควบเอาถี่ๆ เน้นๆ ก่อนจะชักท่อนเอ็นออกมา ปล่อยน้ำสีข้าวพวยพุ่งเข้าที่หน้าทองแบนราบของน้อง เพราะคนตัวเล็กเพิ่งกินยาคุมแบบรายเดือนได้แค่วันเดียว มันยังไม่สามารถคุมกำเนิดได้ แล้วอีกอย่างเมื่อวานเขาก็เพิ่งทำให้น้องกินยาคุมฉุกเฉินอีกด้วย
เพทายมองไพลินตาเป็นมัน น้องนอนหอบเหนื่อยมองหน้าพี่เช่นกัน
เพทายค่อยๆบรรจงเช็ด ทำความสะอาดให้น้องทั้งหมดอย่างเบามือ ไพลินนอนหมดแรงมองมีด้วยความรู้สึกหลงรัก ในการดูแลของพี่ทุกอย่าง พี่ดูแลเธอทุกอย่างจริงๆ
ฟอดดด
"เหนื่อยอะไรหืม พี่เห็นเรานอนเฉยๆ" เพทายแซวน้องออกมาหลังจากหอมแก้มน้องฟอดใหญ่แล้วดึงน้องมานอนกอด
"อืม อย่าแซวหนูสิ เขินนะ" ไพลินบอกออกมากับพี่ แล้วซุกที่อกของพี่แน่น
"ตัวเล็กครับ"
"คะ"
"จริงๆแล้วพี่อยากทำอีกรอบ"
"อือ หนูไม่ไหวหรอก พอแล้วน๊าาา"
ยังไม่ทันที่เพทายจะพูดจบ ไพลินรีบงอแงออกมา
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า พี่ถึงพอไง เพราะรู้ว่าเราจะไม่ไหว เพราะพรุ้งนี้ต้องไปกับพี่ ดูพี่ถ่ายแบบ แต่ถ้าว่าพรุ้งนี้ไม่ได้ไปไหนละก็ หึหึ"
"ทำไมพี่พูดแล้วฟังดูขนลุกยังไงไม่รู้" ไพลินเงยหน้าบอกพี่ออกมาแล้วหัวเราะ
"ตัวเล็กครับ"
"คะ"
"กินยาคุมหรือยัง" เพทายถามน้องออกมา
"ยังเลยคะ ยาคุมหนูอยู่กับพี่นะ"
"อืม เดี๋ยวพี่ไปเอาให้นะ"เพทายว่าแล้ว เขาก็ลุกพันผ้าเช็ดตัว แล้วไปหยิบยาคุมและน้ำมาให้น้อง
"ขอบคุณค่ะ" ไพลินรีบรับมากิน แล้วส่งแก้วน้ำคืนให้พี่
"จะไปไหนครับ"เพทายถามออกมาเมื่อเห็นน้องคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันกาย แล้วจะลุกลงจากเตียง
"ใส่เสื้อผ้าค่ะ" ไพลินบอกออกมาตามตรง
"ไม่ต้องครับ"
"แต่ว่า"
"ตัวเล็ก อย่าดื้อครับ ไม่งั้นพี่จะทำให้เดินไม่ไหว" เพทายบอกอย่างเอาจริง
ไพลินมองหน้าพี่แล้วรีบล้มตัวลงนอน เอาผ้าห่มคลุมโปง
"ทำอะไรอ่ะ" เพทายที่ตามมานอน เปิดผ้าห่มออก แล้วถามน้องออกมา
"นอนไงคะ ก็พี่ขู่สะขนาดนี้" ไพลินบอกออกมากับพี่
"กลัวอะไรอ่า ตอนพี่ทำไม่ฟินบางเลยเหรอ" เพทายแซวน้องออกมา
"อือ ไม่พูดแล้ว นอนแล้วค่ะ" ไพลินบอกออกมาอย่างเขินอาย
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า นอนครับนอน ฝันดีนะตัวเล็กของพี่" เพทายบอกออกมาแล้วดึงน้องมากอดแน่น
ไพลินนอนยิ้มในอ้อมกอดของพี่ ที่มันช่างอบอุ่นมากเหลือเกิน
"อืม พี่เพทาย"
"หืม"
"พรุ้งนี้ต้องตื่นกี่โมงคะ"
"พี่มีงานตอนบ่าย ตื่นตอนสายก็ได้ แต่ตอนนี้ถ้าตัวเล็กไม่นอน ลูกชายพี่จะตื่นแล้วนะ"เพทายแกล้งบอกออกมา
"หลับแล้วค่ะ หลับตอนนี้เลย" ไพลินบอกพี่ออกมา แล้วรีบหลับตาในอ้อมกอดของพี่