บทที่ 10 เยาวราช

2021 Words

“ตัวเล็ก คิดอะไรอยู่ครับ หืม” เพทายเดินมา กอดไพลิน ที่ยืนมองวิวที่ระเบียงคอนโดตั้งแต่ที่ทั้งคู่กลับมาจากมหาวิทยาลัย “กำลังคิดว่า จะทำยังไง ให้ชีวิตไม่ต้องเจอแม่ตามรังควานแบบนี้คะ หนูเบื่อมากๆ มันไม่จบไม่สิ้นซักที” ไพลินบอกพี่ออกมาอย่างไม่ปกปิด “มาครับ เข้าข้างในกัน”เพทายโอบน้องเข้ามาด้านในห้อง ไพลินเดินมานั่งบนโซฟาอย่างวิตก “แล้วตัวเล็กมีเรียนอีกทีวันไหนเหรอหืม” เพทายถามน้องแล้วเดินมานั่งข้างๆน้อง “อาทิตย์หน้าเลยค่ะ อาจาร์ยกคลาส ไปสองคลาส อีก 1 วิชาให้ทำงานมาส่งอาทิตย์ถัดไป” “ดีแล้วหละ ตัวเล็กจะได้พักผ่อน อย่าคิดมากเลย มีพี่อยู่ตรงนี่ทั้งคน จะไม่มีใครทำอะไรตัวเล็กได้ พี่สัญญา” “ค่ะ” ไพลินรับคำพี่ แล้วเอนตัวลงนอนที่โซฟา แล้วหนุนตักพี่อย่างเหนื่อยล้า เพทายมองน้องอย่างเอ็นดู ไพลินเผลอหลับลงไปแล้ว แม้ในยามหลับสีหน้าของเธอก็ยังมีความกังวลอย่างเห็นได้ชัด เพทายนั่งมองน้องอย่างมีความคิดเข้ามาในสมองหลายอย่าง เขาต้องหาวิธีทำให้น้องไม่ต้องอยู่ในภาวะวิตกกังวลนี้ให้ได้ เพทายหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อเปิดดูการรายงานของลูกน้อง LINE (เปรม)นายครับ ปล่อยตัวมรกตและสมบัติเรียบร้อยแล้ว (เพทาย)อืม จับตาดูไว้ (เปรม)พวกมันเข้าคาสิโนของเสี่ยป้อมทันทีเลยครับ (เพทาย) ตามดูเอาไว้ (เปรม)ครับนาย เพทายปิดโทรศัพท์แล้ววางลงเขานั่งเฝ้าดูน้องที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ และนึกในใจว่า แม่น้องเป็นแบบนี้ ไม่ต้องถึงมือเขาหรอก สักวันไอ้เสี่ยป้อมนั้นแหละจะจัดการ กับความมักมากไม่รู้จัพอนี้ ผีพนันนี้เข้าใคร เป็นต้องชิบหายทุกรายไป 18.30 น “ตัวเล็กครับ ตัวเล็ก ตื่นครับ ไปหาข้าวกินกัน” เพทายปลุกน้องแล้วแตะที่ตัวของน้องเบาๆ ไพลินลืมตามองหน้าของพี่ แล้วลุกขึ้นนั่งงัวเงีย “มืดแล้ว ไปอาบน้ำนะ พี่จะพาไปหาของกินข้างนอก” “ไปไหนคะ” “เยาวราชดีไหม หาของกินอร่อยๆกัน”เพทายถามออกมายิ้มๆ “ไปค่ะ แต่พี่ไม่ต้องทำงานที่คาสิโนเหรอคะวันนี้” “ไม่ครับ จะพาตัวเล็กไปเดินเยวราชแทน” “เย้ งั้นหนูไปอาบน้ำก่อนนะ”ไพลินว่าแล้วก็รีบลุกเข้าห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด เพทายมองท่าทีสดใสของน้องอย่างพอใจ ไพลินเหมาะกับรอยยิ้มมากกว่าการร้องไห้ เพทายไม่ต้องการเห็นน้ำตาของน้องแม้แต่หยดเดียว ไม่นานไพลินก็ออกมาในชุดมินิเเดรสสีฟ้าสดใส “เสร็จแล้วค่ะ” ไพลินวิ่งมานั่งตักพี่ “สดใสแบบนี้สิ ตัวเล็กของพี่”เพทายบอกออกมาอย่างชอบใจ “พี่เพทายจะอาบน้ำก่อนไหมคะ” “ครับ ตัวเล็กนั่งรอพี่ก่อนนะแป๊ปเดียว” “ค่ะ” ไพลินรับคำ แล้วลุกขึ้นให้พี่ไปอาบน้ำ เพทายเดินเข้าห้องไป ส่วนไพลินเปิดโทรทัศน์ดู ระหว่างรอพี่อาบน้ำ เธอเลื่อนไปเจอรายการ ที่พี่ไปออก เลยหยุดดู น่าจะบันทึกรายการก่อนที่เธอจะเจอพี่ “น้องเพทายมีแฟนหรือยังคะ” คำถามที่พิธีกรถาม “ยังครับ” เป็นพี่เพทายของเธอตอบออกมา “แล้วสเปคของน้องเพทายเป็นแบบไหนคะ”เป็นพธีกรคนเดิมถามอีกครั้ง “อืม ผมชอบผู้หญิงตัวเล็กนะครับ ตาโตๆ ยิ้มทีโลกละลาย สดใส อะไรประมาณนั้น”พี่เพทายของเธออธิบายออกมา “แล้วเรื่องฐานะละคะต้องคัดกรองไหม” พิธีกรยังคงยิงคำถาม “ไม่ครับ ถ้าผมชอบก็คือชอบและผมคิดว่า ผมจะดูแลเธอได้” คำตอบของพี่ทั้งหมดในรายการโทรทัศน์นี้ เล่นเอาไพลิน ยิ้มกว้างออกมา รายการตัดจบไปแล้ว แต่ไพลินก็ยังงนั่งมองจอโทรทัศน์อย่างมีคามสุข แกร่ก! เพทายที่อาบน้ำเรียบร้อยเดินมาหาน้อง “ดูอะไรอยู่ครับ” เพทายถามน้องออกมา “อ๋อ เปิดดูไปเรื่อยๆค่ะ รอพี่ เจอรายการที่พี่ไปสัมภาษณ์ด้วยน๊า”ไพลินบอกออกมากับพี่แล้วส่งยิ้มสดใสไปใหั ”อ๋อ ใช่ครับ ตอนนั้นเรายังไม่เจอกันเลย แต่ตอนนี้พี่เจอแล้วนะ คนตัวเล็กที่เป็นสเป็คของพี่” เพทายพูดออกมาเพราะจำบทสัมภาษณ์ของตัวเองได้ ไพลินได้แต่มองหน้าของพี่แล้วอมยิ้ม “ไปครับ พร้อมไปเยาวราชกันหรือยัง”เพทายถามน้องแล้วยื่นมือให้น้องจับ “พร้อมค่ะ” ไพลินตอบพี่ แล้วยื่นมือไปจับมือของพี่แล้วลุกขึ้น เพทายพาน้องมาขึ้นรถ โดยวันนี้ให้มิวและเปรมขับรถให้ “ตื่นเต้นอ่า เคยไปเดินแต่ตอนกลางวัน”ไพลินหันมาบอกพี่ ระหว่างยู่บนรถ “กลางคืน ไฟสวยและของกินเยอะมากเลยนะ” เพทายบอกน้องออกมาแล้วโอบกอดน้องไปตลอดทาง มิวและเปรม ก็ยิ้มไปกับเจ้านายทั้งสองที่มีความสุขกันในตอนนี้ ไม่นานอัลพาร์ทสีดำ ก็เคลื่อนมาถึงเยาวราช “หูยยย ของกินเยอะมาก คนก็เยอะมาก ”ไพลินบอกออกมาอย่างตื่นตา “ไปครับลงกัน”เพทาย ไพลิน และเปรม ลงรถ ส่วนมิววนรถไปจอด และอยู่ดูแลรถ “ตัวเล็กอยากกินอะไรครับ”เมื่อลงรถมาได้เพทายถามน้องออกมา “บอกตรงๆนะพี่เพทาย มันน่ากินไปหมดเลยอ่า”ไพลินบอกพี่ออกมาแล้วมองไปรอบๆเยาวราชย่างละลานตา ”ฮ่า ฮ่า ฮ่า เดี๋ยวพี่พากิน เท่าที่ตัวเล็กกินไหวนะ” “เย้”ไพลิน แสดงาการดีใจออกมาจนเพทายอดลูบหัวน้องอย่างเอ็นดูไม่ได้ “เริ่มร้านแรก ร้านไหนดี ” เพทายถามน้องอย่างตามใจ พร้อมกับเดินจับมือน้องบ้าง โอบน้องบ้าง สลับกันอยู่อย่างนั้น แม้เขาจะเป็นนายแบบที่มีคนรู้จัก เขาก็ไม่แคร์หากใคร จะมองมา และรู้ว่าเขามีน้องอยู่แล้ว เพราะเพทายก็ไม่คิดจะปกปิดอะไร “อุ้ย พี่เพทาย อยากกินรังนกจัง เดี๋ยวกินข้าวเสร็จ เรามาชิมกันนะ”ไพลินเกาะแขนอ้อนพี่ “ได้สิ ตัวเล็ก ว่าแต่ หนูจะกินอะไรดีหืม” เพทายถามน้องออกมาอีกครั้ง “กินออส่วนกันดีไหมคะ น่ากินอ่า” “ไปครับ เลือกโต๊ะเลย” เพทายบอกออกมาอย่างตามใจน้อง ”อ้าว แล้วพี่เปรม ไม่มานั่งกับเราเหรอคะ พี่มิวอีกคน หายไปเลย” ไพลินถามอกมาอย่างสงสัย “มิวอยู่ที่รถ เพราะต้องดูแลความปลอดภัยของรถ ส่วนเปรม คอยดูแลความปลอดภัยของพวกเรา กฎของป๊าพี่ ลูกน้องไม่ร่วมโต๊ะเจ้านายเวลาออกมาด้านนอก ” “อ๋อ แบบนี้นี่เอง”ไพลินพูดออกมาอย่างเข้าใจ ไม่นานออส่วนหอยนางรมย์กระทะร้อนก็มาเสริฟ ”หืม น่ากิน“ ไพลินบอกออกมาแล้วยกกล้องมาถ่ายภาพอาหารตรงหน้า “เก๊กฮวยได้แล้วครับ ” น้ำเก๊กฮวยแก้วใหญ่ถูกวางเสริฟ ลงที่โต๊ะ “พี่เพทายชิมก่อนสิคะ” ไพลินส่งก้วเก๊กฮวยให้พี่กินก่อน เพราะเธอให้เกียรติพี่ เนื่องจากแก้วใหญ่มาก ทั้งคู่จึงตัดสินใจร่วมกันว่าจะสั่งแก้วเดียว “หวานชื่นใจ” เพทายบอกออกมาเมื่อชิมน้ำเก๊กฮวยแล้ว “หืมมมมม อร่อย” ไพลินบอกออกมาแววตาเป็นประกาย เมื่อชิมออส่วนเข้าไป เพทายมองน้องอย่างเอ็นดู ”ถ้าติดใจสั่งเพิ่มได้เลยนะครับ” “ไม่เอาค่ะ ยังอยากไปชิมร้านอื่นด้วย”ไพลินบอกพี่ออกมาพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวาน รอยยิ้มของไพลิน มันหวานเสียจนหนุ่มโต๊ะข้างเผลอมอง เพทาย ลุกขึ้น เลื่อนเอากระทะร้อนออส่วนของตัวเอง มานั่งข้างๆน้อง จากเดิมที่เขานั่งฝั่งตรงข้าม “อะไรเหรอคะ” ไพลินถามออกมาอย่างแปลกใจ “ไม่มีอะไรครับ พี่แค่อยากนั่งใกล้ๆ ตัวเล็ก” “อ๋อ” ไพลินรับคำ ไม่ได้สงสัยอะไร เธอกินต่อแล้วยิ้มอย่างมีความสุข แต่ทว่า เพทาย สงสายตาพิฆาต ให้ผู้ชายพวกนั้น จนพวกเค้าเหล่านั้นไม่กล้ามอง “อร่อยมากเลย พี่เพทายว่าไหม” ไพลินบอกออกมากับพี่เมื่อเดินออกจากร้าน “ครับ กินอะไรต่ออีกไหม”เพทายยังคงถามน้องอย่างตามใจ “ไปร้านรังนกเลย น่าจะกินได้แค่นี้แหละคะ นี่หนูก็เริ่มอิ่มแล้ว” ไพลินบอกพี่ออกมาแล้วเกาะแขนพี่ไปร้านรังนก “หึ ก็พีบอกแล้วไง ไอ้ที่ว่าเรากินอย่างกับแมวดม ไม่เกินจริง เลยครับ” เพทายแซวน้องออกมา “อือ หนูก็กินเยอะมากแล้วนะคะ” ไพลินเถียงพี่ออกมาตาใส “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ครับลูกแมวตัวเล็กของพี่” เพทายบอกน้องออกมาอย่างเอ็นดู แล้วพาน้องไปร้านรังนก “พี่เพทาย ใส่แป๊ะก๋วยด้วยนะคะ” ไพลิน กระซิบบอกพี่ระหว่างพี่สั่งรังนก “พี่เพทาย” “ครับ” “กินเสร็จ ถ่ายรูปกับไฟ ให้หนูหน่อยนะ หนูว่ามันต้องออกมาสวยมากแน่ๆเลย” ไพลินอ้อนพี่ออกมาระหว่างที่รอรังนกเย็น มาเสริฟ “ครับ ได้สิ” เพทายบอกออกมาอย่างเอ็นดูแมวตัวเล็กของเขา ไม่นานรังนกก็มาเสริฟ “นี่ก็น่ากิน” ไพลินบอกออกมาแล้วยิ้มกว้าง พร้อมหยิบโทรศัพท์มาถ่ายภาพ เพทายมองท่าทีน้องที่มีความสุขอย่างชอบใจ “ไพลิน” มีเสียงผู้หญิงเรียก ไพลินหันมองตามเสียง “อ้าวขนม” ไพลินทักทายเพื่อนแล้วโบกมือให้ ขนมวิ่งมาหาไพลิน “มานานแล้วเหรอ” ขนมถามเพื่อนรักออกมา “อืม สักพักแล้ว ขนมนี่พี่เพทาย พี่เพทาย นี่ขนมเพื่อนไพลินคะ” ไพลินแนะนำ “สวัสดีครับ”เพทายทักทายออกมายิ้มๆ “กรี๊ด แก พี่เพทายนายแบบใช่ไหม สวัสดีค่ะ”ขนมบอกออกมาอย่างตื่นเต้น “อืม”ไพลินบอกออกมาแล้วยิ้ม ขนมมองหน้าเพื่อนแล้วอมยิ้ม “นี่สินะ สาเหตุที่ชวนไปกินบิงซูแล้วไม่ยอมไป”ขนมแซวเพื่อนรักออกมายิ้มๆ ไพลินไม่ได้ตอบ แค่ยิ้มกว้างมากๆ “ถ้าอย่างนั้น วันหลังพี่จะพาพวกเราไปเลี้ยง จะได้ไถ่โทษ ที่ปาดหน้าเค้กพาตัวไพลินมาก่อนขนม ดีไหม”เพทายบอกออกมาแล้วยิ้ม “หูย มีเพื่อนดี ก็มีบุญอย่างนี้นี่เอง”ขนมพูดออกมาอย่างชอบใจ “แล้วขนมมาคนเดียวเหรอ”ไพลินถามเพื่อนรักออกมาบ้าง “เปล่า เรามากับพี่ แต่พี่เราต่อแถวร้านขนมปังนึงอยู่นะ” ขนมตอบเพื่อนรักออกมา “อ๋อ กินรังนกด้วยกันสิขนม”ไพลินชวนเพื่อนรัก “ไม่เอาอะ ไม่อยากเป็นก้าง”ขนมแซวออกมายิ้มๆ “ก้างอะไร ไม่ใช้สักหน่อย”ไพลินบอกกับขนมเขินๆ “ฮ่า ฮ่า ฮ่า หน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย ไปละ ไปแล้วนะคะพี่เพทาย ติดเลี้ยงบิงซู 1 มื้อนะคะ”ขนมบอกออกมาแล้วเดินจากไป “ฮ่า ฮ่า ฮ่า เพื่อนของตัวเล็ก น่ารักเหมือนตัวเล็กเลยนะครับ” “พี่จะเป็นไรไหม เพื่อนเห็นเลย”ไพลินบอกออกมาอย่างเกรงใจ “ไม่เป็นไร พี่โอเคมากๆ” ไพลินยิ้มกว้างออกมาอย่างโลงใจ แล้วกินรังนกในถ้วยของเธอ “อืม ก็อร่อยดีนะคะ เพิ่งจะเคยกินเลย” “สั่งกลับด้วยไหม ถ้าตัวเล็กชอบ” “ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวเอาไปแช่ตู้ แล้วลืมกินอึก” หลังจากกินรังนกกันเสร็จ เพทายก็พาไพลินหามุมถ่ายรูป ตามที่ต้องต้องการ ไพลินโพสท่าถ่ายรูป ให้พี่ถ่ายอยู่หลายรูป เพทายก็รับหน้าที่ตากล้อง ถ่ายภาพให้น้องอย่างไม่เบื่อเลย เพทายเรียกเปรม มาให้ถ่ายรูปให้เขาและน้อง คู่กันอีกหลายภาพ เปรมเองก็ถ่ายรูปให้เจ้านายไปยิ้มไป กับความสดใจของคนทั้งคู่นี้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more