"ตัวเล็กทำใจดีๆนะ ถึงโรงพยายาลแล้ว" เพทายบอกออกมากับน้อง และเดินตามรถเข็ญของน้องไม่ห่าง
ไพลินถูกเข็ญเข้าห้องผ่าตัดไปแล้ว
"ญาติรอด้านนอกนะคะ"พยาบาลบอกออกมากับเพทายแล้วปิดประตูห้องผ่าตัด
เพทายเดินกระวนกระวายอยู่ด้านนอกอย่างร้อนใจ
"นายใหญ่ ถึงมือหมอแล้วครับ นายหญิงจะต้องปลอดภัย" เปรมบอกออกมากับเจ้านายอย่างปลอบใจ เพราะเห็นท่าทีกระวนกระวายนั่งไม่ติดของเจ้านาย
"ถ้าเมียกูเป็นอะไรไปนะ กูจะไปขุดกระดูกไอ้ป้อมมากระทืบให้ละเอียด " เพทายบอกออกมาอย่างอาคาต ต่อให้มันโดนตำรวจฆ่าตายไปแล้ว แต่เขายังคงโกรธแค้นเป็นอย่างมาก เมื่อนึกถึงตอนที่มันลั่นไก ยิ่งไพลิน เกลียด ถึงมันตายไปแล้วเขาก็ยังเกลียดมัน
เพทายเดินวนไปวนมาหน้าห้องผ่าตัดร่วมๆ 2 ชั่วโมง เขาไม่เคยคิดว่าเวลามันเดินช้าอย่างนี้มาก่อนเลย กว่าจะผ่านไปแต่ละนาที ช่างทรมารคนรอเหลือเกิน
เสียงประตูห้องถูกเปิดออก เพทายรีบหันตามเสียง ปรากฎว่าคุณหมอเดินออก
