หลังจากวันนั้นที่ถูกคนของไอ้เสี่ยป้อมตามเพทายก็ไม่ยอมให้ไพลินคลาดสายตา ไม่ว่าน้องจะไปที่ไหน เขาต้องไปด้วยทั้งนั้น ไม่ยอมปล่อยให้เธอไปคนเดียว
" ตัวเล็กครับ พี่ขอสร้อยที่เราใส่อยู่ก่อนได้ไหม" เพทายหมายถึงสร้อยคอสร้อยข้อมือเพชร ที่เขาเคยซื้อให้น้อง
" ได้ค่ะ" ไพลินตอบตกลง แล้วรีบถอดสร้อยให้พี่
เพทายนำสร้อยที่ได้จากน้อง มานั่งตรงโต๊ะทานข้าว แล้วลงมือติดเครื่องมือบางอย่าง ไพลินนั่งมองพี่ทำอย่างสงสัย
" อะไรเหรอคะ"
" ติด GPS ครับ กันเอาไว้ก่อนพี่ไม่อยากพลาด" เพทายบอกกับไพลินออกมาตามตรง
" มันดูรุนแรงและอันตรายขนาดนั้นเลยหรอคะ ถึงขั้นต้องติด GPS กันเลย" ไพลินเริ่มถามออกมาอย่างกังวล
" พี่กันไว้ดีกว่า พี่จะป้องกันไว้ทุกทาง มันก็อาจจะไม่ขนาดนั้น พี่อาจจะวิตกไปเอง แต่ก็ดีกว่าไม่ได้ทำอะไร" เพทายบอกน้องไปลงมือติด GPS ที่สร้อยของน้องไป
" พรุ่งนี้หนูมีเรียนด้วย หนูจะรีบเรียนรีบกลับนะคะ"
" พรุ่งนี้พ
