บทที่ 17 จี้ดอกทานตะวัน

2183 Words

"พี่จะพาน้องไปไหนค่ะ" ไพลินถามออกมาเมื่ออยู่ๆพี่ก็บอกให้เธอแต่งตัวในช่วงบ่ายของวัน ทั้งๆที่วันนี้มันเป็นวันเสาร์ แล้วตารางงานของพี่ก็ไม่มี ไพลินกะว่าจะนอนเล่นให้หนำใจสักหน่อย "ไปซื้อของครับ"เพทายบอกน้องออกมาแล้วเดินมากอดน้อง "คะ? ซื้อของอะไร" "ก็อาทิตย์หน้าจะครบรอบสถานนี้โทรทัศน์ของคุณแม่ ฉลอง 47 ปี จะพาตัวเล็กไปซื้อชุดไง"เพทายบอกออกมากับน้องพร้อมฝังจมูกลงที่ซอกคอของน้องอย่างคนติดกลิ่นแฟน "หะ ซื้อชุดอีกแล้วเหรอคะ ชุดที่น้องมี เยอะมากๆเลยนะคะ" ไพลินบอกพี่ออกมาอย่างไม่อยากไปซื้อชุดเพิ่มแล้ว "ไม่ได้ ตัวเล็กจะได้มีชุดใหม่ๆสวยๆไงครับ" เพทายบอกออกมาอย่างเอาแต่ใจ "พี่เปย์น้องขนาดนี้ ไม่กลัวหมดตัวเหรอค่ะ" ไพลินแกล้งถามพี่ออกมา "ไม่กลัว เงินพี่ก็คือเงินเมียนั้นแหละ "เพทายบอกออกมายิ้มๆ "เห้อ คนแก่เอาแต่ใจ" ไพลินบ่นออกมา "วะ วะ ว่าไงนะ ว่าพี่แก่เหรอ" เพทายถามน้องออกมาอึ้งๆ "ค่ะ ก็พี่ 27

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD