ลวงรัก พันธะมาเฟีย

ลวงรักพันธะมาเฟีย -8- ขอนะ…

"ทำไมถึงดีกับฉันนักคะ"

เสียงของใบข้าวเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างสงสัย นึกย้อนกลับไปตั้งแต่วันแรกที่เธอได้รู้จักเจสัน เธอก็ไม่ได้ทำอะไรให้เจสันเลย ใบข้าวรู้สึกเหมือนเธอจะเป็นฝ่ายรับมากกว่าเสียด้วยซ้ำ แต่แล้วทำไมเจสันถึงต้องทำสิ่งโน้นสิ่งนี้มากมายให้แก่เธอหรือเป็นเพราะว่าเจสันชอบนอนกับเธอมากอย่างนั้นเหรอ ดวงตาของใบข้าวสั่นไหวเล็กน้อยเหมือนตื่นเต้นกับคำตอบที่ตัวเองกำลังจะได้ยิน เจสันที่เห็นแบบนั้นก็วางส้อมและมีดลง พร้อมกับจ้องหน้าของใบข้าวกลับ

"เธอคิดว่ายังไงล่ะ"

เจสันพูด ดวงตาคมสบเข้ากับดวงตาหวาน เขาเองก็คิดอยู่เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงต้องทำดีกับใบข้าวขนาดนี้ เป็นเพราะใบข้าวหน้าตาเหมือนแฟนเก่าที่เสียไปแล้วของเขาเหรอ หรือว่าเป็นเพราะความรู้สึกที่ได้นอนกับหญิงสาวตรงหน้ามันดีถึงขนาดที่ทำให้เขายอมทำหลายสิ่งหลายอย่างให้เธอ แต่ถ้าตอบออกไปตามตรงในข้าวอาจจะเกลียดเขาไปเลยก็ได้

"ฉันเห็นใจเธอ"

เมื่อใบข้าวไม่ได้ตอบอะไรกลับออกมาจากคำถามก่อนหน้าของเขา เขาก็เลยตอบออกไปพร้อมกับทำท่าไม่ยี่หระและไม่แยแส มือพลางหันโน่นจิ้มนี่มากินเหมือนเดิมเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น

"เห็นใจเหรอคะ" ใบข้าวทวนคำตอบอย่างไม่เข้าใจพร้อมกับเลิกคิ้วมองไปทางสีสันเหมือนอยากได้คำอธิบายเพิ่มเติม

"ใช่สิ ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนเดียวถูกแฟนเอามาขายให้ยากูซ่าที่นี่ แล้วยังมารู้ทีหลังว่าแฟนคนนั้นรวมหัวกับน้องสาวต่างแม่ตัวเองวางแผนเรื่องพวกนี้ขึ้นมาเพื่อจะฆ่าตัวเองอีก นี่ยังไม่นับรวมกับเรื่องที่พาสปอร์ตหายไม่มีเงินติดตัวแล้วก็ไม่มีอะไรเลยอีกนะ กลับบ้านก็กลับไม่ได้หัวเดียวกระเทียมลีบสุด ๆ"

เจสันพูดออกมาพร้อมกับเคี้ยวอาหารในปากหงุบหงับ ใบข้าวที่ได้ยินคำตอบแบบนั้นก็คอตกหงอยไปนิดนึง แต่ท่าทางของเจสันที่พูดเรื่องราวพวกนั้นออกมาด้วยท่าทีไม่ใส่ใจอะไร ราวกับทั้งหมดทั้งมวลมันเป็นเรื่องปกติ ไม่ได้มีวี่แววถึงความสงสารในน้ำเสียงเหมือนคำพูดที่พูดออกมา ทำให้ใบข้าวไม่ได้รู้สึกสะเทือนใจขนาดนั้น

ต้องยอมรับว่าตอนแรกเธอค่อนข้างสะเทือนใจหนักมาก และไม่รู้จะเอายังไงต่อความมืดแปดด้านทำให้เธอคิดมากถึงขนาดอยากตายให้พ้น ๆ ไป ยิ่งได้รับข้อเสนอแบบนั้นของเจสันอีก เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชีวิตเธอต่อไปนี้จะเป็นยังไง แต่อยู่ไปอยู่มาเจสันก็ดูแลใบข้าวดีมาก ใบข้าวไม่เคยรู้สึกว่าขาดอะไรหรือใช้ชีวิตลำบาก ออกจะสบายมากกว่าตอนที่เธออยู่ไทยเสียด้วยซ้ำ จนใบข้าวมองข้ามจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไป

"ชีวิตฉันมันบัดซบยิ่งกว่านี้อีกค่ะ นี่แค่ส่วนหนึ่ง"

ใบข้าวพูดขึ้นพร้อมกับก้มหน้าก้มตาลงกินอาหารของเธอบ้าง ท่าทางสบายใจของเจสันทำให้เธอไม่ค่อยรู้สึกตึงเครียด ใบข้าวผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัดถึงแม้ว่าเนื้อหาที่พูดคุยกันอยู่จะหนักหนาแค่ไหน

"ยังไง" เจสันถามพร้อมกับมองไปที่หญิงสาวตรงหน้าราวกับรอให้เธอบอกเล่าออกมา

พวกเขาทั้งสองคนทานอาหารแล้วผลัดกันเล่าเรื่องราวในอดีตต่าง ๆ นา ๆ ใบข้าวเล่าถึงวัยเด็กของเธอและเรื่องราวที่เธอเคยผ่านมาจนถึงปัจจุบัน ส่วนเจสันก็นั่งฟังเงียบ ๆ พร้อมกับพยักหน้ารับในบางประโยคที่ใบข้าวต้องการคนเห็นด้วย บรรยากาศผ่อนคลายและอบอุ่นของทั้งสองค่อย ๆ ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ใบข้าวมองไปที่เจ้าของร่างสูงตรงหน้าพลางนึกหวั่นไหวในใจ ถึงแม้เจสันจะไม่ค่อยได้เล่าเรื่องของตัวเองและเอาแต่ฟังเรื่องของเธอ เธอก็ยังสบายใจที่มันเป็นแบบนี้ แล้วมื้ออาหารก็จบลงไปด้วยรอยยิ้มแผ่วเบาของทั้งคู่

หลังจากที่ทั้งสองฉลองกันเสร็จ เจสันก็ขับรถพาใบข้าวกลับมาที่เพนเฮาส์สวย เพราะเขาเดินไปพลางพูดคุยกันไปพลางตลอดจนมาหยุดอยู่ที่ในห้องนอนของใบข้าว

"อาบน้ำให้หน่อยได้ไหม"

เจสันพูดพร้อมกับมองไปที่หน้าใบข้าวเป็นเชิงถามไถ่ ถึงแม้เขาจะรู้อยู่ในใจว่ายังไงใบข้าวก็จะตอบตกลง

เป็นอย่างที่เจสันคาด ใบข้าวพยักหน้ารับด้วยท่าทีขวยเขิน ใบหูเล็กขึ้นสีแดงระเรื่อเล็กน้อยเมื่อเจสันเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตทีละอันจนหมดแล้วถอดทิ้งออกไป

"รีบถอดแล้วตามเข้ามาล่ะ เธอเองก็ต้องอาบน้ำเหมือนกัน"เจสันพูด ก่อนจะเดินนำเข้าไปที่ห้องน้ำก่อนจะเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างอย่างเคยชิน

ใบข้าวที่มองตามแผ่นหลังกว้างกล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ ของเจสันไปก็ยกมือขึ้นมาปิดหน้าที่กำลังร้อนผ่าว ถึงเธอจะเคยร่วมรักกับเจสันมาแล้วหลายครั้ง แต่ก็ยังไม่มีครั้งไหนที่เธอเป็นฝ่ายถอดเสื้อผ้าเข้าไปหาเขาเอง มีแต่เจสันเข้ามาหาเธอตลอด มือเรียวสวยเริ่มจัดแจงปลดถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างละเมียดละไม ในหัวพลันคิดไปต่าง ๆ นา ๆ ว่าเจสันจะทำอะไรเธอบ้าง

แกร๊ก

เสียงประตูกระทบบานดังขึ้นเมื่อใบข้าวก้าวเท้าเข้ามาในห้องน้ำด้วยสภาพกึ่งเปลือยเปล่า มือเรียวสวยปิดประตูลงพร้อมกับยืนอยู่แบบนั้นไม่ขยับเขยื้อนไปไหน

สายตาของเจสันที่รออยู่ในอ่างก่อนแล้วมองไปทางใบข้าวที่จับกระชับผ้าขนหนูสีขาวผืนใหญ่ให้แน่นขึ้น แต่หน้านี้ยิ่งทำให้เห็นทรวดทรงของใบข้าวได้ชัดเจน อกอิ่มทั้งสองที่ดูเหมือนผ้าขนหนูจะปิดไม่มิดถูกแต่งแต้มด้วยผิวขึ้นสีชมพูระเรื่ออย่างคนสุขภาพดี ไหล่มนทั้งสองที่ห่อลงเล็กน้อยอย่างเขินอาย เจสันไล่มองขึ้นไปจนพบเข้ากับท้ายทอยขาวเปลือยเปล่าเมื่อใบข้าวรวบผมมัดขึ้นเอาไว้หลวม ๆ ปอยผมเล็กที่ตกลงมาเคลียเคล้ายิ่งทำให้ใบข้าวดูเซ็กซี่มากขึ้น

"ไม่อาบเหรอ" เจสันพูดอย่างหยอกเย้า

ใบข้าวที่ได้ยินแบบนั้นก็ขยับขาก้าวเดินไปทางด้านหลังของเจสันที่มีเก้าอี้เล็กวางอยู่ก่อนจะนั่งลงไป เจสันที่รู้สึกได้ถึงความร้อนจากร่างกายของใบข้าวก็เอนหัวอิงลงไปคล้ายกับจะนอนหนุนตักหนุบหนับ แต่แล้วเขาก็รู้สึกขัด ๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงผ้าขนหนูผืนนั้น

"เอาผ้าขนหนูออก เดี๋ยวเปียกแล้วไม่มีอะไรเช็ดตัวนะ" เจสันพูดบอกออกไป

คำพูดของเจสันทำให้ใบข้าวชะงักลงไปเล็กน้อย เธอยกมือขึ้นปลดปมผ้าขนหนูที่ขมวดกันอยู่ ทันทีที่ปมถูกคลายออกผ้าผืนใหญ่ก็หลุดล่วงลงทันที ใบข้าวหยิบออกมาก่อนจะพับไว้แล้วเอื้อมเอาไปวางให้ไกลเพื่อกันมันเปียก ท่าทางเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในสายตาของเจสันเพราะเขายังหันหลังให้ใบข้าวอยู่ แต่แล้วเขาก็รู้สึกได้ถึงเนื้อนิ่มหนุบเมื่อใบข้าวจับศรีษะของเขาให้นอนลงไปบนตักของเธอ

"อื้มม นุ่มดีนะเนี่ย วันหลังให้นอนบ่อย ๆ สิ" เจสันพูดอย่างหยอกเย้าก่อนที่จะปล่อยให้ใบข้าวทำตามใจ

มือเรียวของใบข้าวเอื้อมไปเปิดฝักบัวอุ่นให้น้ำไหลริน ก่อนที่เธอจะราดรดน้ำไปที่เส้นผมนุ่มของเจสันอย่างตั้งใจ ใจหนึ่งก็เขินอายใจหนึ่งก็อยากดูแลเจสันเป็นการตอบแทนที่เขาช่วยเหลือเธออย่างดี

"เธอไม่อาบด้วยกันรึไง"

ในใจของใบข้าวคิดวนไปวกมาอยู่แบบนั้นจนเจสันจับสังเกตได้ว่าเธอไม่ขยับซักที เขาเลยเอื้อมมือไปจับข้อมือของเธอเอาไว้ ก่อนจะลืมตามองขึ้นไปแต่ก็เห็นเพียงหน้าอกอวบอิ่มของเธอเท่านั้น พอคิดได้แบบนั้นเขาก็ลุกพรวดขึ้นนั่งแล้วหันไปหาใบข้าวที่กำลังหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด

"เขินอะไร เห็นกันมาหมดตั้งหลายรอบแล้ว"

เจสันพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ ใบหน้าสวยของคนตัวเล็กกว่า ร่างกายสาวสั่นระริกอย่างตื่นเต้น เมื่อเจสันยื่นหน้าเข้าไปจุมพิตเบา ๆ ที่ริมฝีปากอิ่ม มือหนาของคนตัวสูงดันขาของใบข้าวออกกว้าง ก่อนจะแทรกตัวเข้าไปแนบชิด

"จะลงมาเองหรือจะให้อุ้มลง"

ใบข้าวที่ได้ยินคำพูดของเจสันก็คว้าหมับเข้าที่ลำคอหนาอย่างรู้ตัว เพราะคนตรงหน้าเองก็ไม่รอให้เธอตอบรับเหมือนกัน เจสันอุ้มสะโพกของใบข้าวขึ้นจนเธอตัวลอย แล้วเขาก็ค่อย ๆ วางเธอลงในอ่างอาบน้ำกว้าง สองแขนที่โอบรอบคอของเจสันอยู่กระชับแน่นอย่างตกใจ ถึงแม้เธอจะรู้ว่าเจสันจะทำแบบนี้แต่ก็ยังตั้งตัวไม่ทันอยู่ดี

"ว้าย คุณทำอะไรของคุณ"

ใบข้าวพูดออกมาอย่างตกใจท่ามกลางรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเจสัน ท่านใดนั้นเองใบข้าวก็ต้องสะดุ้งเมื่อรู้สึกได้ถึงความรู้สึกร้อน ๆ แฉะ ๆ ที่หน้าอก เมื่อเธอคลายอ้อมแขนแล้วก้มลงมองก็พบเข้ากับเจสันที่กำลังแลบลิ้นไล้เลียเนินอกของเธออย่างเอาแต่ใจ

"ดูกี่ที หุ่นเธอก็น่าเอาขึ้นทุกที"

เจสันพูดพลางเหลือบมองใบหน้าสวยของใบข้าว เขาลากลิ้นไล้ไปทั่วก่อนจะครอบปากลงที่ยอดอกอวบอิ่มข้างนึง ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดรัดดึง ดูดดุนจนใบข้าวรู้สึกวาบหวามไปทั้งตัวราวกับมีกระแสไฟฟ้าแล่นอยู่ภายในร่าง

"อื้มม"

ความหวามไหวที่เจสันมอบให้ทำให้เธอครางกระเส่าออกมาอย่างลืมตัว มือหนาของเจสันเอื้อมขึ้นมากอบกุมเต้าตึงอีกข้างพร้อมกับบดบี้ยอดอกลงไปอย่างหมั่นเขี้ยว ลมหายใจหนักหน่วงพร้อมเสียงครางระบายความหวามไหวของใบข้าวเริ่มถี่รัวและดังขึ้นเรื่อย ๆ

"แฮ่ก คุณเจสัน ไหนว่าจะอาบน้ำคะ"

ใบข้าวยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาปิดไปที่ริมฝีปากของตัวเองหลวม ๆ ราวกับจะห้ามไม่ให้ตัวเองร้องครางออกมาอย่างลืมตัวอีก

"ไม่ได้เหรอ ฉันคิดว่าวันนี้ฉันทำให้เธอรู้สึกดีมากเลยนะ ฉันก็น่าจะได้อะไรตอบแทนเหมือนเคยสิ"

เจสันพูดออกมาหลังจากปล่อยสองเต้าเต็มไม้เต็มมือให้เป็นอิสระ เขาดันตัวของใบข้าวให้แผ่นหลังบางอิงไปกับอ่างอาบน้ำสวยพร้อมกับใช้มือดันขาเรียวเปลือยเปล่าทั้งสองของใบข้าวให้แยกออกจากกัน สายตาคมพลันโลมเลียไปทั่วร่างกายนิ่ม พร้อมกับฝ่ามือที่เริ่มลูบไล้ไปตามกรอบหน้าสวยหวานของใบข้าวอย่างเอาแต่ใจ

"วันพรุ่งนี้มีเรียน..ถ้าสัญญาว่าจะทำเบา ๆ จะให้ทำค่ะ"

ใบข้าวพูดออกมาด้วยสีหน้าวามหวาม เธอรู้สึกเสียววูบไปทั่วร่างกายแม้จะเป็นเพียงการสัมผัสเล็กน้อยของเจสันเท่านั้น นี่ก็เป็นอีกหนึ่งอย่างที่ทำให้เธอประทับใจคนตัวสูง เพราะเขาไม่เคยบังคับให้เธอนอนด้วยเลยถึงแม้ว่าเขาจะมีสิทธิ์ทำแบบนั้น ทุกครั้งที่จะทำเขาจะเอ่ยปากขออนุญาตก่อนเสมอและแม้ว่าจะไม่รอให้เธอตอบรับหรือปฏิเสธ แต่เขาก็ไม่เคยบังคับให้เธอนอนกับเขาเลยสักครั้งเดียว

"อื้มมม"

เมื่อได้ยินแบบนั้นเจสันก็โน้มตัวลงไปประกบริมฝีปากจูบดูดดื่มกับใบข้าวอีกครั้ง เขาค่อย ๆ จูบเธออย่างอ่อนโยนก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นบดบี้รุนแรงตามไฟอารมณ์ที่ปะทุขึ้น แก่นกายใหญ่ของเขาชูชันตั้งแต่เห็นใบข้าวเดินเข้าห้องน้ำมากับผ้าเช็ดตัวผืนเดียว มือหนาข้างหนึ่งของเจสันเลื่อนลงไปถูไถปากช่องทางรักที่ตอนนี้กำลังแฉะชื้น เขาผละริมฝีปากออกเล็กน้อยก่อนจะพูดออกไปเบา ๆ

"ขอนะ"