EP09
.
.
.
“คุณมันโรคจิตไปแล้ว…”
“หึ…โรคจิตหรอ เดี๋ยวเธอจะได้รู้สักวันว่าแค่นี้มันไม่ได้เรียกโรคจิต”
“อ๊า…นมหนู…อื้อ…มันจะขาดอยู่แล้ว” เพิร์ธใช้ฟันคมกัดแทะยอดอกชันสลับกับดูดดุ้นเนื้อนิ่มอย่างรุนแรงจนแทบจะขาดออกจากเต้า กระถินสอดเรียวนิ้วเข้าใต้เรียนผมสลวยแล้วขยํ้ามันอย่างเหลืออด
จ๊วบ! จ๊วบ!…
เสียงคล้ายทารกดูดนมแม่ดังระงมไปทั่วห้อง มือหนาไม่อยู่นิ่งถอดกางเกงตัวเองออกจากท่อนขาแล้วโยนลงจากเตียง ก่อนจะมาหยุดที่เสื้อแล้วถอดทิ้งเป็นชิ้นต่อมา…
“อึก…อ๊า…ดูดเบาๆ …หนูแสบ” ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเม้มปากเป็นเส้นตรง ร่างกายไม่ได้มีอารมณ์ร่วม ทวากลับปฏิเสธสัมผัสป่าเถื่อนจากคนตัวโตไม่ได้…
“แสบหรอ…เดี๋ยวดูดช่วงล่างแทน”
“มะ…ไม่เอา”
“หึ…”
“อื้ออ!!” เรียวขาคู่สวยถูกจับแหวกออกมาพาดไว้บนบ่าแกร่งเพื่อเปิดทาง ชายหนุ่มซุกใบหน้าเข้าที่สองกรีบเครมพร้อมกับกดข้อมือเล็กลงบนเตียงนอน ลิ้นสากสอดเข้าไปในโพรงนุ่มตวั
