Habang naglalakad ako sa hospital wala akung ibang naamoy kundi hindi ko maipaliwanag na amoy at at ang magagawa ko lang talaga ay ang dumikit sa pader upang kahit na matumba ako may hahawakan ako at hindi ako tuluyang matumba. Hindi ko naman kasi alam kung nasaan si Asher kaya lalabas nalang ako at baka wala namang mangyaring masama sa akin dahil sa wala namang gaanong tao dito at alam ko naman na hindi ako pababayaan ng mga tauhan ni Asher at hindi nila ako hahayaan na masaktan, nagsasawa nadin naman kasi ako doon sa loob ng silid ko at wala akung ibang makita kundi ang apat na sulok ng silid kaya mas mabuti na lumabas din naman ako kahit ilang beses na akung sinabihan ni Asher at ng kanyang mga tauhan an huwag akung lumabas sa silid ko at wala din namang nagbabantay sa akin sa labas ng
