Bir hafta sonra...
Sabah sabah kulaklarımı taciz eden telefonun melodisi gece geç saatte uyuduğum uykudan koparmaya çalışıyordu beni. Göz kapaklarımı zorla da olsa aralayıp komidinin üzerinde duran telefonu aldım. Ekrana bakmadan açıp kulağıma götürdüm.
"Alo" dedim çatallaşan sesimle. Yeni uyanmıştım ve suç beni arayanda idi.
"Benim müstakbel hayat arkadaşımın günü aydın olsun" dedi. Davudi sesini duyduğumda zorla açılan gözlerim irileşti.
"Elhan?" sordum şaşkınlıkla.
"Güzelim?"
"Elhan?"
"Güzelim?"
"Elhan?"
"Güzelim?"bir an önce bu saçma diyaloga son vermem lazım çünkü sakız gibi uzayacaktı. "Senin de günün aydın olsun sevgili müstakbel hayat arkadaşım" dedim gülümeseyerek. Enerji kaynağım benim. Bu adamı sevmiştim.
"Şimdi küçük hanım ikiletmeden o yataktan kalkıyorsun ve
