Karşımda günlerdir uzaktan izlediğim, kokusunu özlediğim kadın; annem duruyordu. Şaşkındım. Hem de çok. Ben donuk bir şekilde dururken annem bana sarılmaya yeltendi. Elimi havaya kaldırarak onu durdurdum. Çok özlemiş olabilirdim ama hemen kollarına koşacak kadar saf değildim. Önce bana bir aydır neden beni aramadığının hesabını verecekti. Engellenen annem dolmuş gözlerini kırptığında yanaklarından süzülen yaşlar köz köz olmuş kalbime düşerek cız etmişti. Ağlayarak ona koşamamak için kendimi zor tutuyordum.
"Neden beni aramadın anne?" diye sordum. Nihayet konuşmuştum. Sesim çatlak ve kırılgan çıkmıştı.
"Aradım annem. Ben seni çok aradım." dedi kadifemsi, kulaklarımı okşayan ninni gibi sesi ile. Bana hissettirdiği şeylere rağmen soğuk mantığım beni esir almıştı bir kere. O yüzden
"Beni al
