"Benim ol Ömür. İlerde neler olur bilmiyorum. Sana bir söz de vermiyorum. Ama seninle gittiği yere kadar yürümek istiyorum Kelebek." dedi. Gözlerimi kapattım.
Onun olmak istiyor muydum?
Bu soru zihnime düştüğü an kalbim başta olmak üzere her zerrem 'evet' diye feryat etmeye başladı. Onun olmak istiyordum ama...
İşte bu hikayenin kocaman bir AMA'sı vardı.
Sahte de olsa bir kocam vardı. Üstelik onun kardeşiydi. Bu hiç bir şekilde doğru olmazdı. Aklım ve vicdanım buna izin vermezlerdi.
"Elhan var asker. Yapamam." dedim. Sesim fazla umutsuz ve acınası çıkmıştı. Dediklerimden sonra bir cevap bekledim ama asker göğsümde mışıl mışıl uyuyordu. Gördüğü kabus onu çok etkilemişti sanırım. O kabusu çok merak ediyordum. Ne görmüştü ki bu kadar etkilenmişti?
Düşünmeyi kesere
